گوش کودک کش کر ! سازمانی بین المللی که برای ملل نیست ✍️مجتبی تابش

شاید بتوان گفت اولین سندی که به بررسی حقوق کودک پرداخته است اعلامیه حقوق کودک ۱۹۲۴ مصوب جامعه ملل می باشد . این اعلامیه کوتاه شامل ۵بند حاوی حمایت های بسیار کلی از کودکان مانند توجه به پرورش کودکان از لحاظ جسمی و معنوی ، رهایی از گرسنگی، حمایت از کودکان یتیم و بی سرپرست و بی پناه  پرداخته است . هرچند این اعلامیه مستقیما به کودکان در مخاصمات مسلحانه نپرداخته اما نباید از این حقیقت غافل شد که در مخاصمات مسلحانه کودکان یکی از آسیب پذیر ترین اقشار و مسخق حمایت های ویژه هستند .

در نوامبر سال ۱۹۵۹ قطعنامه ای کاملتر در حمایت از کودکان با عنوان قطعنامه ۱۳۸۶در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد که در خود نیم نگاهی به حقوق کودکان در مخاصمات مسلحانه داشت و در اصل ۸ آن بیان می دارد که کودک در هر شرایطی باید اولین حمایت ها و کمک ها را دریافت کند . در این اصل از عبارت هر شرایطی استفاده شده است که همزمان صلح و مخاصمات را در بر می گیرد .کنوانسیون ژنو در سال ۱۹۴۹ با چهار اصل  و بعدا در سال ۱۹۷۷ با اضافه کردن دو اصل دیگر به حمایت از غیر نظامیان در زمان جنگ پرداخت )»

با این پیشگفتار نگاهی کوتاه به آن چه در یکسال گذشته در شهرهای  فلسطین ، غزه، کرانه باختری و اکنون در لبنان بر کودکان گذشته است می اندازیم . نگاهی که پر از درد ، حسرت و آرزوهای برباد رفته ی کودکان و نوجوانانی که از این جنگ نابرابر فقط صدای موشک و شیون مادران را شنیده اند و گوششان از شعارهای  دروغ  سازمانهای حقوق بشری پر است.

   سازمان ملل، سازمانهای وابسته به آن و نهادهای حامی کودکان سالهاست در جهت پیشبرد منافع رژیم کودک کش صهیونیستی چشم های خود را به روی واقعیات آنچه که در فلسطین و لبنان به وقوع می رسد بسته اند و این با ماهیت بی هویتی، شعاری بودن و عدم تأثیرگذاری مناسب آن سازمانها گره بسته است. بر اساس آنچه در رسانه ها بیان شده در یکسال گذشته بر اساس آمارهای رسمی وزارت بهداشت فلسطین تا پایان شهریور ماه حدود هفده هزار کودک کشته شده اند که از این تعداد دست کم ۷۱۰ نوزاد زیر یکسال بوده اند و بسیاری از کودکان هنوز زیر آوار هستند. و بسیار بیشتر از این آمار نیز زخمی و نقص عضو شده اند.

شاید اعداد به خوبی نتواند حجم این مصیبت بزرگ و حجم جنایت اسرائیل را نشان دهند. اما وقتی مقیاس کوچک فلسطین و حجم تراکم جمعیتی زیاد غزه را در نظر بگیریم بسیاری از واقعیتها عیان خواهد شد .در پس کشته شدن کودکان مظلوم دردی بزرگتر پنهان شده است و آن نگاه تبعیض آمیز سازمانهای بین المللی به کودکان است.

(همکلاسی که دیگر نیست، دوستی که دیگر نیست، برادر و خواهری که دیگر نیست، فامیلی که دیگر نیست، پدری که دیگر نیست مدرسه ای که نیست و شکمی که دیگر سیر نیست)