تندروی در سیاست، هجمه به امید مردم

شدت یافتن اهانت ها علیه مسوولان کشور به بهانه و نام مردم هفته های گذشته در صدر خبرها و تحلیل های رسانه ای قرار داشت و گرچه نظرسنجی های معتبری در دست نیست اما می توان با اتکا به نظرات منتشر شده در شبکه های اجتماعی یا حتی مکالمات عادی شهروندان به وضوح اثرات روانی چنین منازعات بیهوده ای را در سطح کشور مشاهده کرد. جوزدگی برخی افراد در تریبون های رسمی و غیررسمی، عرصه قدرت و سیاست را ملتهب کرده و این التهاب بی حاصل در سطح جامعه و حتی میان خانواده ها هم نفوذ می کند. در چنین شرایطی مردم درمانده از کرونا و تحریم وقتی تهدید شدن رییس جمهوری را می بینند و می خوانند یا وقتی بی عملی و شعارزدگی برخی از نمایندگان را مشاهده می کنند که علیرغم شعارهای آتشین، در عرصه عمل پنج ماه را تنها در حاشیه سپری کرده اند، چندان اعتمادی به بهبود شرایط کشور و امید به آینده نخواهند داشت. این شیوه خاسته یا نخواسته، عامدانه یا از سر جهل و جوزدگی در راستای تلاش های دشمن به منظور ناامیدسازی مردم از مسوولان است. در این میان برای رسانه های فارسی زبان خارج از کشور یا رسانه های اداره شده با پترودلار هیچ تفاوتی میان رییس قوه مجریه و رییس قوه مقننه نیست. برای آن ها که تمامیت و آرامش مردم ایران را نشانه رفته اند فرقی اساسی میان جبهه پایداری و حزب اعتدال و توسعه وجود ندارد و اینکه کدامیک از آن ها در صدر قدرت باشند تفاوتی نمی کند.

از دیگر سو اتهام زنی به دولت بر اساس تحلیل های آغشته به عقده های سیاسی و جاسوس خواندن کارگزاران کشور بیش و پیش از آنکه تهمتی را متوجه دولت و قوه مجریه کند، متوجه ناظرانی خواهد کرد که انتخاب هریک از اعضای قوه مجریه به تایید نظر آن ها بستگی دارد. اگر کسی دولت و رییس جمهوری را متهم به وطن فروشی و اقدام در جهت خواست بیگانگان متهم کند آیا این پرسش برای مردم مطرح نخواهد شد که اگر اتهام زننده که خود از نمایندگان سابق مجلس است؛ چرا اسناد اتهامات خود را به قوه قضائیه یا شورای نگهبان ارائه نکرده است؟ یا اگر ارائه کرده چرا کسی به چنین گمان ها و اتهامات سنگینی رسیدگی نمی کند؟ و اگر اساسا چنین اسنادی در کار نیست آیا تنها به دلیل بازماندن از کرسی بهارستان و شکست انتخاباتی می توان شخص دوم کشور را متهم به کشور فروشی کرد؟

تندروی مذموم عقلای سیاست

گرچه تهدید و توهین به رییس جمهوری به عنوان دومین مقام کشور تبعات بسیاری در پی داشت اما نکته مثبت نهفته در این تخریب ها مشخص شدن تنهایی تندروها حتی میان همفکران خود بود. پس از توییت ساختارشکنانه یکی از نمایندگان مجلس، همراهان وی در این ساختارشکنی به تعداد انگشتان یک دست هم نرسید و بسیاری دیگر از همفکران وی در نهان و آشکار به انتقادهای گاهی تند از این شیوه پرداختند. گرچه منطق مخالفت ها متفاوت بود؛ و گروهی نه به این دلیل که ساختارشکنی مذموم است بلکه با این انگیزه که جریان رقیب فرصت مظلوم نمایی یافته؛ از این اقدام برائت جستند اما در هر صورت و با هر انگیزه ای مذموم شمرده شدن چنین رویکردی می تواند نشان دهنده حاکمیت عقل یا دستکم حسابگری بر بیشینه سیاستمداران کشور باشد. گروهی که چنین رویکردی را به دلیل زیر سوال بردن قانون و حرمت ها ناپسند دانستند؛ به خوبی آگاه بودند که تداوم و نهادینه شدن چنین ادبیاتی آن هم در سطح نخست قدرت در جمهوری اسلامی، پیامدهایی خواهد داشت که تنها محدود و معطوف به یک طیف خاص نخواهد بود و نخواهد ماند. از دیگر سو با توجه به جایگاه سخیف هتاکان در فرهنگ و باورهای مذهبی ایرانیان اعتبار سیاستمداری که از این مسیر سیاست ورزی کند؛ زیر سوال خواهد رفت و دیگر کسی نظر و دیدگاه وی را که چنین غیرحرفه ای فعالیت کند جدی نخواهد گرفت.

رهنمودهای رهبری و مسئله جوزدگی

اظهارات عجیب و تهدیدهای عجیب تر گروهی از مخالفان دولت در حالی طی ماه های گذشته تکرار و تکرار می شود که رهبر معظم انقلاب در سخنرانی های مختلف و در رویدادهای متفاوت بارها و بارها افراد و به ویژه مسوولان کشور را از اتهام زنی به یکدیگر بر حذر داشته و بر آرامش و اظهارات مبتنی بر شرع و قانون سوق دادند. از آنجا که بسیاری از هجمه های صورت گرفته علیه دولت از سوی نمایندگان مجلس این روزها انجام می شود شاید لازم باشد باردیگر مروری بر رهنمودهای رهبر معظم انقلاب به نمایندگان مجلس یازدهم و هشدار ایشان درباره اقدامات و اظهارات جوزده داشته باشیم. «نیت الهی و خالص»، «کار برای مردم» و «پرهیز از جو زدگی» اولین توصیه حضرت آیت الله خامنه ای به نمایندگان مجلس بود.

حضرت آیت الله خامنه ای در توصیه دیگری، «توجه به مسائل کلیدی و اصلی کشور و پرهیز از دچار شدن به حاشیه‌ها و اولویت دادن به مسائل فرعی» را مورد تاکید قرار دادند و افزودند: در شرایط کنونی، در موضوع اقتصاد، مسائل اصلی کشور عبارتند از «تولید، اشتغال، مهار تورم، مدیریت نظام پولی و مالی، و عدم وابستگی اقتصاد کشور به نفت».

ایشان در موضوع تعامل قوا خطاب به نمایندگان مجلس تاکید کردند: روابط مجلس با دولتمردان باید مطابق قانون و شرع باشد، یعنی سؤال و تفحص به عنوان حق مجلس وجود داشته باشد اما توهین و دشنام و نسبتِ بدون علم به دولتمردان به هیچ وجه جایز نیست و برخی از این نسبت‌ها حرام شرعی است. رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: حضور وزرا در یک ماه اول آغاز به کار مجلس و ارائه گزارش از شرایط کشور، کار بسیار خوبی بود اما نباید به وزرا توهین و یا تهمتی زده شود.

دقت در کلیدواژه های مد نظر رهبر معظم انقلاب می تواند روشن کننده بسیاری از موضوعات مورد نیاز کشور در شرایط کنونی باشد. توجه به مسائل کلیدی کشور اولویت ایشان است درحالی که نمایندگان مجلس یا هتاکان و اتهام زنندگان امروز به دولت جز حاشیه سازی هایی که هیچ سودی به نفع مردم ندارد تاکنون اقدام مفید دیگری در کارنامه نداشته اند. برخی از آن ها حتی درباره نقض ادعاهای ساده زیستی و انقلابی گری خود هم در مظان پرسش مردم هستند که پرسشی شاید عامیانه اما مهم از این گروه این است که زمین ها و خانه های میلیاردی آن ها باید از سوی مردم باور شود یا ادعاهای ساده زیستی در شرایطی که بسیاری از مردم جامعه از بسیاری امکانات محروم هستند. آن زمان که رهبری برخی نسبت های داده شده به دولت و وزرا را حرام شرعی اعلام کردند هنوز عده ای رییس جمهوری را نفرین و تهدید به اعدام نکرده بودند؛ اکنون این گروه در برابر خواست صریح و مشخص رهبر انقلاب در موضوع تعامل قوا چه پاسخی خواهند داشت؟ البته برخی از آن ها کار خود را راحت کرده و معتقدند توقع نابه‌جایی است که در موضوع استیضاح روحانی منتظر نظر رهبری باشند.

 کشور وفاق می خواهد

یک هفته از توییت جنجالی رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس علیه رییس جمهوری می گذرد. هفته ای که ایران رکوردار مرگ و میر بر اثر کرونا بود و تحریم های آمریکا با شدت بیشتری پیگیری می شد و البته پایان تحریم های تسلیحاتی ایران به واسطه برجام می توانست جوی مثبت در کشور ایجاد کند که به واسطه اظهارنظرهای ساختارشکن گروهی و تهدید به استیضاح رییس جمهوری این جو نه تنها مثبت نبود بلکه بر نگرانی های مردم هم افزود. در پایان هفته اما استیضاح کنندگان به این نتیجه رسیدند که این اقدام نمی تواند در شرایط کنونی مفید باشد بی آنکه به این ابهام پاسخ دهند که رسیدن به چنین منطقی چرا در روزهای ابتدای هفته امکان پذیر نبود و در روزهای انتهای هفته چه اتفاقی افتاد که موجب پس گرفتن امضاهای استیضاح و منتفی شدن آن شد. آیا چیزی جز تنها ماندن در این رویکرد غیرعقلانی و تذکر پیدا و پنهان عقلای کشور به آن ها بود؟ اگر قرار بود که استیضاح در انتهای هفته موجه نباشد چرا از ابتدا درباره آن درست اندیشیده نشد و چرا اساسا برخی از شخصیت ها کاری می کنند که در پی آن همواره پشیمانی است.

در برابر این هجمه ها اما حجت الاسلام «حسن روحانی» رییس جمهوری بار دیگر از وفاق صحبت کرد و بار دیگر ترجیع بند سخنان چندماهه گذشته خود را در جلسه روز چهارشنبه هیات دولت تکرار کرد و گفت: «رمز پیروزی را وحدت، اتحاد و یکپارچگی برشمرد و تصریح کرد: با اختلاف و جدایی به جایی نمی‌رسیم. دولت بدون مجلس، دولت بدون قوه قضاییه، دولت بدون نیروهای مسلح، دولت بدون صدا و سیما، دولت بدون بخش خصوصی و دولت بدون مردم نمی‌تواند کاری را انجام دهد.» «محمود واعظی» رییس دفتر رییس جمهوریر هم با تاکید بر لزوم حفظ وحدت بین دولت و مجلس گفت: امروز در کشور الفاظی را از افرادی می‌شنویم که در گذشته از دشمنان‌مان می شنیدیم. اگر افرادی مخالف دولت هستند و نظراتی دارند، ادب و اخلاق اسلامی را رعایت کنند./ایرنا