” مهر سردار دل‌ها تا ابد زنده در دل تاریخ است”

این را بدان که تا همیشه شاگرد مکتبت هستیم. تمام دنیا می دانند که مکتب حاج قاسم، مکتب خشوع و خضوع، مکتب عشق به رنگ‌ خدا، مکتب سکوت نکردن در برابر دشمن است.

مکتب تو برای ما مکتب مرزبندی دشمن است؛ مکتب ایثار و از خودگذشتگی و مروت و مردانگی برای تمام مسلمانان.

ما تا ابد برای ایجاد امنیت و آرامشی که داریم، مدیون تو و یاران شهیدت و همرزمانت هستیم و باید دَین خود را با پیاده سازی تفکرت ادا کنیم و راه سرخت را ادامه دهیم تا برای همیشه چراغ روشن را همان در مسیرهای تاریک و پرخطر باشد.

در وصیت نامه ی خود فراتر از رنگ ها و جناح‌ها نوشته‌ای و سروده‌ی وصیت نامه‌ات ترجیع بندش ولایت فقیه است که تاکید فراوان بر روی آن داشتی.

حقا که الگوی تو یَل ام البنین بود که همچون ابوالفضل العباس(ع) در مقابل دشمن با ایستادگی جان خود را فدا کردی و از تو انگشتری به جا ماند بر آن دست از تن جدا که تا قیامت ورد زبان یک‌ ملت و جهان اسلام باشد.

آن هنگام که‌ می‌گویند قاسم زنده است، گویی باید گفت پهلوانان هرگز نمیمیرند.

سردار دلها، همانا اسوه‌ی ایثار و تواضع بودی، اینک که هم سفره‌ی شهدا و همسفر راه مولایمان اباعبدالله الحسین(ع) شدی، دستتان بازتر است؛ دستمان را بگیرید، دعایمان کنید، جانمان خسته از روزمرگی ها شده و قلبمان اسیر سیاهی گناه است.

“لایکلف الله نفساالاوسعها”

دعایم‌ان کنید تا به اندازه‌ی خودمان تابع ولایت و مطیع امرخداوند باشیم؛ همچون شما که عاشق ولایت فقیه بودید و هدفی جز رضای خدا نداشتید.

شهادت انسان‌هایی با دل دریایی می‌خواهد که گاهی بادم مسیحایی و با مکتب عشق راستین خود به بازماندگان زندگی می‌بخشند.

شهیدان آدم هایی عجیب از کره ای دیگر نیستند؛ آنها انتخاب کردند که در همیشه کمک حال و الگوی انسان‌ها باشند.

می‌گوییم شهید و به راحتی از کنار این عشق می‌گذریم؛ در حالی که به وقت ناتوانی و درماندگی در هر جایگاه و مسؤلیتی که هستیم، به عشقشان، به امیدشان و به کمک و مراقبتشان نیازداریم.

عشق که نباشد مگر ایثار و از جان گذشتن ممکن می‌شود؟!