ایلام طالبِ ” طالب ” است

شهر چند سالی است که بوی شهر گرفته و دلمردگی و دلتنگی جای خود را به هوای تازه ی زندگی داده و مردم “ایلام ” این روز و شب ها در گذر از پیاده راه های زیبا و دلنشین و زیرگذرهای رسالت و کشوری، دعای خیرشان را نثار دکتر ” طالب صادقیان” می کنند؛ مرد بزرگ و بی ادعایی که ایلام را به زندگی برگردانده و حس نشاط را در رگ های سرد شهر جاری کرده است.

شب ها بر بام ایلام می توان به خدا نزدیکتر شد و غمزدگی ها را از دور در انعکاس نور شهر به فراموشی سپرد.

اما این روزها و بعد از افتتاح زیرگذر کشوری، خبری تازه و شوک آور در شهر پیچیده که ” طالب ” می خواهد برود و مردم در این اندیشه با هم نجوا می کنند که تکلیف شهر چه می شود؟

آنان آنقدر به ” طالب” و زحمات و تلاش هایش ایمان آورده اند که شهر بدون او را در ذهن خود تصور نکرده و نمی کنند و این وابستگی از آن‌جهت است که ” طالب ” دلسوز شهر است و مردم هم دوستش دارند و نگران رفتنش هستند.

اگر شهر را به دو دوره ی قبل و دوره ی “طالب” تقسیم کنیم، به خوبی درمی یابیم که اقدامات شهرداری در شهر در زمان‌ حضور ” طالب ” فراتر از سالهای حضور شهرداران قبلی است.

هر برگ از دفتر شهر را که ورق بزنی، نام دکتر طالب صادقیان‌ به نیکی در آن درج شده و حضور پررنگش، صفحاتی نقش برجسته بر جا گذاشته است.

ایلام‌ امروز در حسی از امید و نگرانی به انگیزه و شعار شورای جدید شهر دل بسته تا بار دیگر با ابقای ” دکتر طالب صادقیان” در منصب شهردار، روند رو به رشد شهر را ادامه دهد.

ایلام امروز طالبِ ” طالب” است و می خواهد با این مطلوب دوست داشتنی به هر آن چه از نداشتن ها طلب دارد، برسد.