اربعین؛ ارمغان ایثار حاج قاسم سلیمانی

وجود عشق آفرین سردار حاج قاسم سلیمانی صحرای سلامت و سرای امنیت بود، این سفیر صلح و صلابت، از جان و نان و القاب و عنوان گذشت و با خون پاک و جان شیرینش راه کربلا را باز و آرزوی دیرینه دلدادگان کوی حسین(ع) در اقصی نقاط ایران و جهان را محقق کرد.

او چون شیرژیان در زمین و عقاب اقتدار در آسمان، مسیرهای منتهی به نجف، کربلا، کوفه و سامرا را نگهبان بود تا عاشقان آشفته حال و کشتی نشینان متلاطم در ساحل امن یار آرام شوند و شاهد و شفیع خود را در آغوش گیرند.

اما ۲ سال است که غم غیبت این عارف اعظم و مجاهد مکرّم، راه نجف را مسدود و معبر کربلا را به روی زائران بسته است، دیگر او نیست تا جاده را جارو و عمود به عمود، تشنگان ‌را به فرات جان برساند.

گرچه دست دادرس او بر فراز گنبد عباس علمدار در اهتزاز است و در جوار یار و خوان پروردگار متنعم است و منتظر زوّار، اما صد افسوس و هزار حسرت که مسیر پرواز پرمانع است و راه وصال ناهموار.

آری، کرونا بهانه است و پروتکل یک معما و دوستی و دوری نیز یک سرّالهی.

ای سردار با سخاوت، امسال نیز کربلا در غمت محزون، چشم نجف گریان، قلب سامرا نالان و اشک دیدگان دمشق در فقدانت ریزان است.

سرباز باصلابت علی، تا تو بودی، عشق بود و صفا، شور بود و غوغا، علم ها در اهتزاز، پرچم ها در پرواز، عرصه ها پراعجاز، دست ها پرنیاز، زائران سرافراز، شب های مشحون از راز و اجتماعی سرنوشت ساز.

اربعین هدیه خدا بود و ارمغان ایثار تو، تو رفتی و اربعین هم رفت، سردار وطن، تو یک پندار پایداری و یک پویش جهانی که نظم خاورمیانه محصول نگاه تو بود و نگرش اربعین.

تو نماد آرشی و عمود رستم، آریو برزن ایرانی و سردار جنگل، فرزند دلواری و همرزم همت و بقول شهید بابایی، دفاع از وطن حج تو بود.

سردار سرداران، عشق و اربعین و انگشتر تو، داغ قمربنی هاشم(ع) را زنده و فریاد آزادگیت را به آستان خدا رساند تا طنین طهارت و شهد شهادت را در عرش الهی جاودانه کند.

عزم سخت و قلب مهربان تو، قصه قرآن را معنا بخشید و سنت حسین ابن علی (ع) را نیز پویا کرد، آری، تو مظهر اشداء علی الکفار و رحماء بینهم بودی، یادت بخیر.

ای سردار صف شکن، اربعین یادگار تو است و کربلا بیقرارت، موکب ها برپا و بیرق برجا است، اشک فراق از بصر جاری می کنیم تا تو بیایی.

سرباز با سخاوت، در غمت امسال اربعین اخم کرده، مهران محزون است وشلمچه شیدا، چذابه چَمَر گرفته و مرز خسروی نیز جامه‌خُسران پوشیده است، رُخ نما و زوار سالارشهیدان را از عذاب فراقت برهان.

ای سردار سیاستمدار، دوست و مقتدایت‌ را دریاب که اشک آسمانیش زمین و زمان را سیلابی کرده وآفتاب ارادت تو، گُل‌ وجودش را پژمرده است، بعد تو باغ اربعین دچار کسالت کرونا شده و شور مهران هم به محاق رفته است.

جاده ها در غربت اربعین سکوت سر داده اند، زوار امام حسین (ع) بهانه ات می گیرند، موکب ها روزه سکوت گرفته اند، موکب داران میهمان تنهایی شده اند و متولیان اجرایی هم متحیرند.

ای سلیمان تبار با صداقت، امسال و در دومین سال بعداز شهادتت، از جاده و جنگل‌ ، باران دلتنگی می بارد و غبار غربت، پارکینگ ها تعطیل، پایانه ها خلوت، مرزها مسدود، مرزداران ملول، میهمانان محزون، میزبانان مغموم، نه از آسمان مهران‌ صدای بالگردی بگوش میرسد و نه در زمین چذابه صفوف اتوبوس های رنگارنگ به چشم‌ می خورد.

خدایا به عظمت امام حسین(ع) و به حرمت دستان بریده شده و اجساد تکه پاره شده عباس علمدار و شهیدان حاج قاسم سلیمانی و مهدی المهندس، عطایتی کن و همه را از آزار کرونا نجات و روز زیارت حرم با صفای حسین فاطمه (س) را مرحمت فرما.

بارالها، حاج قاسم‌، مظهر قدرت ما بود و نماد عزت تو،جان او را عزیز بدار و جهان ما را به./ایرنا