آلمان‌ها چه کسانی را خوشحال کردند؟

اقدام آلمان ها در قرار دادن نام حزب الله لبنان که بیش از اکثر کشورهای منطقه در جنگ علیه تروریسم هزینه پرداخته و شهدای بسیاری تقدیم کرده است، در فهرست گروه های تروریستی، بازتاب های متفاوتی داشته که هم حائز نکات عبرت آموز است و هم حقانیت جریان مقاومت در منطقه را نشان می دهد.

یکی اینکه،‌ تنها طرف ها در منطقه عربی که از این اقدام آلمان ها استقبال کردند، عربستان و دولت مستعفی و تحت الحمایه ریاض در یمن بودند که این موضع آنان چندان غیر طبیعی نیست.

دولت مستعفی یمن که اصالتا نه مشروعیت حقوقی و نه اعتبار سیاسی چندانی دارد و موضع گیری اش خیلی قابل اعتنا نیست.

بنابراین تنها کشوری که با آلمان ها اعلام همبستگی کرده ، عربستان سعودی، کشوری که حامی اصلی مالی تسلیحاتی حتی تامین کننده منابع انسانی گروه های تروریستی منطقه از جمله القاعده و داعش بوده است.

همین که عمل دولت برلین در هجوم به حزب الله را دولتی تایید کند که روزنامه نگار مخالف (جمال خاشقچی) خود را قطعه قطعه کرده، کافی است تا مشخص شود دولت آلمان چقدر در مسیر حق گام برداشته است.

ذوق زدگی اسرائیل هم کاملا طبیعی است؛ صهیونیست ها حزب الله را تنها قدرت در جهان عرب می دانند که از آن وحشت دارند. هیچ ارتش عربی از آخرین جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۷۲ میلادی تاکنون یک گلوله به سمت خاک اسرائیل شلیک نکرده است. به علاوه حزب الله برای پیشبرد اهداف توسعه طلبانه صهیونیست ها یک مانع جدی است و امروز اگر ترس از حزب الله نبود ، ارتش اسرائیل هر روز به آشپزخانه های یکی از دولت های عرب منطقه سرک می کشید.

سومین طرفی که به استقبال این اقدام آلمان ها رفت، جریان تندرو حاکم بر آمریکاست که گویا رهبری آن را مایک پمپئو وزیر خارجه جنگ طلب آمریکا به دست دارد.

جنگ طلب های آمریکایی، امروزه راست افراطی جهان را که حرکتش سرعت گرفته، نمایندگی می کنند و اساسا تفکرات خطرناکی را برای جهان تصویر کرده اند، بطوری که بشریت از هنگام روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا، در جهان به مراتب ترسناکتری زندگی می کند.

خروج از پیمان های بین المللی مانند معاهده پاریس، برجام و نیز خروج از معاهدات موشکی با روسیه، انجام عملیات غیر قانونی و تروریستی (ترور سردار سلیمانی و ابو مهدی المهندس) درخاک یک کشور مستقل (عراق) و حتی تهییج و تشویق و تحریک افراط گرایی در سایر جهان بخصوص اروپا، شاخص ترین رفتارهای رئیس جمهوری است که درشکل گیری چنین جهانی سکانداری می کند.

اقدام آلمان علیه حزب الله سوال برانگیز است، چرا که نمی توان تصور یا باور کرد که آنها گروه های تروریستی و حامیان اصلی آنها را در منطقه تشخیص نداده یا نمی شناسند!، آن هم در روزگاری که همه ملتهای جهان ماهیت و آبشخور این گروه ها را می شناسند و از سرویس های اطلاعاتی آلمان بعید است که در این زمینه دستشان خالی باشد. اینکه آلمان ها ندانند هزاران تروریست مسلح چگونه و از کجا برای جنگ با دو دولت قدرتمند منطقه یعنی سوریه و عراق تامین مالی و تسلیحاتی شده اند، عجیب نیست؟ هزاران نفر چگونه وارد خاک سوریه شدند؟ ایا بدون همکاری طرف هایی مانند سعودی ها چنین اتفاقاتی رخ می نمود؟

آلمان ها باید در ارتباط با این پرونده جدید به سوالات زیادی پاسخ دهند ؛ اول اینکه کجای تاریخ ایستاده اند؟ در کنار تروریست ها و حامیان آنان؟ آیا دولت آلمان حفظ گروه های تروریستی را بخشی از ماموریت خود تعریف کرده است که با حمله به حزب الله در حال اجراست؟ اصلا ارتباط همزمانی این اقدام آلمان ها با تحولات جاری در لبنان بخصوص علیه حسن دیاب که توسط جریان متحد سعودی – آمریکایی کلید خورده است، چیست؟ نخست وزیر جدید لبنان که سعودی ها و جریان منتسب لبنانی به ریاض او را بر نمی تابیدند و باور نداشتند، با عملکرد دوره کوتاه مدتی که بر سر کار آمده ، طیف سعودی را بر آن داشت تا علیه وی اقدام کنند. کاربه جایی رسیده که روز شنبه میشل عون رئیس جمهور لبنان به دفاع تمام قد از حسن دیاب برخاست.

رهبران آلمان قطعا خبر حمله بامداد شنبه داعش به الحشدالشعبی در جنوب و شمال سامرا را هم شنیده اند که طی آن ۱۰ تن از اعضای این گروه ضد تروریستی عراق به شهادت رسیدند.

آمریکایی ها تضعیف نیروهای مقاومت اسلامی در عراق (الحشدالشعبی) را در دستور کار قرار داده اند که حاصل آن شده عملیات مکرر هسته های خفته داعش در مناطق قبلا پاکسازی شده عراق. آیا آلمان ها قصد دارند نقش لبه دیگر قیچی را بر عهده بگیرند که تضعیف حزب الله را در دستور کار قرار داده اند؟ آیا در حال همکاری در تکمیل پروژه آمریکایی تقویت دوباره داعش در منطقه هستند؟، آیا می دانند در بازی جدید خود در خاورمیانه باعث خوشحالی و خشنودی چه کسانی شده اند؟

در این میان حمایت برخی کشورهای اروپایی از برلین عجیب به نظر می رسد؛ کشورهایی که از داعش ضربه خورده اند؛ انگلیس و فرانسه که درخیابان های لندن و پاریس شاهد وحشی گری های داعش بوده اند. این بازی بد دولت های غربی به میدان داری آمریکای ترامپ، فقط یک نتیجه مشخص دارد و آن حفظ و تقویت بنیان تروریسم در خاورمیانه و به تبع آن تضعیف بنیان های امنیتی اروپا است.

این اقدام آلمان ها این پیام را هم با خود همراه دارد؛ اینکه: ” مادامی که قدرت های غربی دست از دورویی و نفاق بر ندارند، به این زودی ها امیدی به مهار و پایان تروریسم در جهان وجود دارد؟”/ایرنا