وضعیت تأسف بار بارگاه پیرمحمد شهرستان بدره/ امام زاده رها شده ای که کسی متولی آن نیست

دیوارهایی پر از دست نوشته ها و شعارهای جورواجور و ضد فرهنگی ، فرش های فرسوده ی کثیف و خاک گرفته که بدون نظم و سلیقه در گوشه و کنار های فضای داخلی پهن شده اند.پنجره های خاک گرفته، زباله های انباشته در طاقچه ها و گوشه دیوارها، کتابهای مذهبی پاره پوره و کهنه که بی قواره در گوشه و کنارها لم داده اند، گاو صندوق های بزرگ و بی قواره ای که با دستگاه برش شکافته شده و وجوهات داخل آنها چند بار به سرقت رفته اند در وسط فضا که بی هیچ توجهی به زیبایی شناختی در معماری و اصول چیدمان، جانمایی شده است. اندک سرویس های بهداشتی کثیف و قفل شده در نبود آب و بسیاری از تصاویر پریشان کننده دیگر بخشی از چهره ی بدون روتوش امام زاده سید محمد معروف به پیرمحمد در دامنه های کبیرکوه شهرستان بدره است که شاید عمده این موارد ناشی از نداشتن متولی برای بارگاه امام زاده ای باشد که بر اساس شجره نامه داخل آن گفته می شود فرزند بلافصل امام موسی کاظم «ع» است.

در حدود یک کیلومتری جنوب شهر بدره روستایی است به نام آبهر یا به قول قدیمی‌ها و اصطلاح معروف تر، علیشروان. در ابتدای روستا تابلویی که برای معرفی یک مکان مذهبی نصب شده تو را به طرف امامزاده پیرمحمد هدایت و دعوت می کند.

از روستای آبهر به سمت دامنه کبیر کوه چند کیلومتری راه است تا به این امامزاده و چشمه آب معروف تنگه لارت برسی. این مسافت را که با ماشین طی میکنید تا به امامزاده برسی زیبایی های طبیعت بکر و چشم نواز تنگه لارت در همه جا خودنمایی میکند. گردشگران زیادی کنار جاده بساط تفریح پهن کرده اند تا از طبیعت زیبا و خدادادی اطراف بهره مند شوند.

ما هم ابتدا تا سرچشمه لارت می‌رویم و پس از توقف و استراحتی کوتاه از آنجا برای عرض ارادت به آستان امامزاده پیرمحمد با بالا رفتن از یک شیب تند در دامنه ی کبیرکوه راهی می‌شویم.

فاصله مسیر کوتاه است و تا رسیدن به مقصدچند دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد.آنچه در نگاه اول خودنمایی میکند گنبدی زرد رنگ بالای یک ساختمان بتونی چند گوشه و رنگ و رو رفته است و دیوارهایی که با شعار نویسی های چند وقت اخیر تصویری زشت از یک بی فرهنگی و بی احترامی نسبت به یک مکان مذهبی را نشان می‌دهند .

داخل حرم امام زاده که میشوی آنچه که می بینی صحنه هایی است عجیب که حس و حال زیارتی شیرین را از زائران می گیرد .

بخشهای زیادی از داخل امام‌زاده فاقد فرش است و دو سه فرشی هم که آنجاست بسیار کهنه و غبار گرفته هستند به گونه ای که زائران امامزاده با دیدن این وضعیت از اقامه نماز زیارت و نشستن در صحن امامزاده و پرداختن به دعا و نیایش منصرف می شوند.

داخل طاقچه ها پر است از مهر و تسبیح و کتاب‌هایی که فرسوده و غیرقابل استفاده روی هم تلنبار شده اند.وضعیتی که در داخل امام‌زاده هست قابل توصیف نیست و آدم فراموش میکند برای چه منظوری به اینجا آمده است.

ناگفته نماند تا حالا چندین بار محتویات گاوصندوق دریافت نذورات مورد دستبرد قرار گرفته و بوسیله دستگاه هوابرش محتویاتش به سرقت رفته و هیچ اقدام بازدارنده و موثری جهت جلوگیری از تکرار این اقدام در مراحل بعدی انجام نگرفته است و…

در اینجا چند سوال از متولیان اینگونه مکان های مذهبی در شهرستان بدره را که نمونه های دیگر با چنین وضعیت مشابهی هم در شهرستان وجود دارد مطرح میکنم:

آیا این امامزاده ها متولی خاصی ندارند.؟

چرا بعد از سالها هنوز حریمی برای این امامزاده ها در اطراف آنها ایجاد نگردیده است ؟

آیا شجره نامه اینگونه امامزاده ها معتبر است و آیا امام زاده پیرمحمد فرزند بلافصل امام موسی کاظم«ع» است و چنین وضعیتی دارد؟در حالیکه در شهرستان ملکشاهی نیز امام زاده ای با همین نام و مشخصات وجود دارد.

اگر فاقد سند معتبر هستند چرا برای آنها با صرف هزینه، گنبد و گلدسته و بارگاه و شجرنامه و گاوصندوق برای دریافت نذورات درست کرده اند و کسی متولی آنها نیست و برای آنها خادم در نظر گرفته نمی شود؟

چرا امکانات زیر ساختی ضروری از جمله آب و برق و… در جهت رونق بخشیدن به آنها در نظر گرفته نمی شود؟

و بگذریم از حرف و حدیث های که در خصوص تبدیل شدن گاه به گاه این مکان به پاتوق آدم های جورواجور شنیده می شود.

همه ی این موارد در حالی است که امام زاده پیرمحمد با چشم اندازهای فوق العاده زیبا در دامنه کبیرکوه، اگرچه که هم اکنون از جاهای دیدنی و دارای شهرت استان و شهرستان بدره است در صورت رسیدگی و اندکی توجه می تواند یکی از مناطق گردشگری پرجاذبه و توریست پذیر استان ایلام و شهرستان بدره باشد.