تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۲ اسفند ۱۴۰۱ - ۱۷:۵۵

بوی نرگس زارهای تپه های کودکی ما/ بخش دوم و پایانی * حشمت اله کرمی نژاد

بوی نرگس زارهای تپه های کودکی ما/ بخش دوم و پایانی   * حشمت اله کرمی نژاد
نگاه اقتصاد

 

نرگس زارهای طبیعی کوهستانهای استان ایلام البته مختص به نرگس زارهای دربند،نرگسه و کنی بی در شهرستان بدره نبودند. من بعدها باز هم با نرگس زارهای طبیعی بیشتری در شهرستانهای دیگر آشنا شدم که بزرگترین این مزرعه ها در منطقه ماژین شهرستان دره شهر و در دامنه های کبیرکوه بودند. یکبار در سفری در مابین دره شهر و ماژین از طریق جاده ای کوهستانی در دل کبیرکوه در یک بعدظهر به روستای گرز لنگر رسیدیم که در دامنه کبیرکوه قرار داشت.همان موقع تعدادی از اهالی را می دیدیم که با بغل هایی از گلهای نرگس از کوهستان به سمت خانه هایشان سرازیر بودند. در کنار روستا هم چند مرد و زن در حال دسته کردن شاخه های نرگس بودند.

در بخش زرین آباد دهلران هم بعدها با نرگس زارهای طبیعی زیادی روبرو شدم که حجم انتقال بوته های این نرگس زارها به حیاط خانه روستاهای اطراف نگرانی از نسل کشی این مزارع طبیعی نرگس را گوشزد می کرد.

در دهه هفتاد با بلندآوازه شدن نرگس زارهای دربند و کنی بی در شهرستان بدره پای افراد غیربومی زیادی به این گردش گاهها و نرگس زارها باز شد. این افراد بومی برخلاف مردمان بومی این مناطق،دیگر با گلهای نرگس این مناطق مهربان نبودند.این افراد کم کم به دشمنان خونی این نرگس زارها تبدیل شدند.کم کم نرگس زارهای «دربند» و «کنی بی» مورد تاخت و تاز قرار گرفتند. کم کم افرادی را می دیدیم که از تهران و یا شهرهای نزدیک تر ، برخی افراد بومی بیکار را که با نرگس زارهای این مناطق آشنایی داشتند را اجیر کرده و با پرداخت دست مزد به آنها بعد از شناسایی رویش گاههای طبیعی گل نرگس ، این مزارع را غارت و با گونی برای کاشت به شهرهای خود بردند. ادامه این روند باعث شد که سطح رویشگاههای نرگس در سالهای بعد در این مناطق به کمترین اندازه خود برسد. در بعضی جاهها هم مثل «کنی بی» که نرگس زارهای تپه های آن در دسترس همه بود به طور کامل نسلشان از بین رفت. در «درشکفت» هم که بوته های نرگس آن بالای آن غار بزرگ قرار داشتند نیز ناگهان نسل گلهای نرگس از آنجا برچیده شد.

در دربند هم رویشگاههای نرگس به دست کسانی که می خواستند در شهرهای خودشان مزرعه نرگس راه اندازی کنند مورد تاخت و تاز قرار گرفتند و بخش زیادی از رویشگاههای نرگس ان از بین رفت اما در برخی مناطق همچون بالای غارها و صخره ها که دسترسی به آنها دشوار بود از دسترس غارتگران نرگس در امان ماندند.

مردمان بومی روستاهای اطراف هم زمانی که دیدند رویشگاههای نرگس توسط افراد غیربومی در حال غارت است دست به کار شدند و بوته های زیادی از گلهای نرگس کوهستان را به حیاط خانه هایشان آوردند. بعد از مدتی حیاط خان های مردم روستای آبچشمه پر از بوته زارهای نرگس شد که البته این اقدام حسنی هم که داشت جلوگیری از نسل کشی گل های نرگس در این مناطق بود.

در یکی از روزهای بهمن ماه سالهای اخیر در حالی که به دنبال رویشگاههای طبیعی گل نرگس مربوط به دوران کودکی ام می گشتم، در حالی که از تصور نسل کشی و نابودی آنهمه رویشگاههای نرگس این مناطق افسرده و ناامید شده بودم، ناگهان بالای شماری از صخره های شکوهمند دربند با بوته زارهایی از نرگس مواجه شدم که رنگهای سفید و زرد شاخه های نرگس آنها در حال درخشیدن بود. با دیدن چنین صحنه هایی از رویشگاهای طبیعی نرگس چنان حالت شادمانه ای به من دست داد که انگار به زمان های گذشته و به میان نرگس زارهای بزرگ دوران کودکی ام بازگشته بودم.

در دهه ۹۰ با صنعتی شدن کشاورزی البته صدها هکتار مزرعه ی گل نرگس در استان ایلام و خصوصاً شهرستانهای دره شهر ، آبدانان و بدره رونق گرفت که افراد زیادی هم از این طریق به کار تولید و صادرات گل نرگس مشغول شدند. در همان روستای آبچشمه در شهرستان بدره و تنها چند کیلومتر دورتر از رویشگاههای طبیعی گل نرگس در کوهستان ها، یک مزرعه گل نرگس خودنمایی می کند که البته لذت دیدن و بوییدن گلهای چنین مزرعه ای که اطراف آنرا حصاری از سیم خاردار در برگرفته است هیچگاه با لذت بوییدن گلهای نرگس روی صخره های باشکوه دربند برابری نخواهد کرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

برچسب ها :

ناموجود
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.