دکتر پرویز کریمیان مدرس دانشگاه: مهاجرت جوانان به غرب سرابی اغوا کننده است

دکتر پرویز کریمیان مدرس دانشگاه و صاحب نظر در حوزه‌های علمی و آموزشی، در گفتگو با پایگاه خبری تحلیلی نگاه اقتصاد گفت: به دلیل تحولات اقتصادی، عده‌ای از مردم وضعیت درآمدی شان به مراتب بهتر شده و همین امر باعث گردیده تا به جای حضور فرزندانشان در مراکز آموزش عمومی، آنها را به دانشگاههای خارجی اعزام کنند و یا در ایران برای آنها مدرس خصوصی استخدام کنند که همین موضوع موجب ایجاد چالش در امر آموزش بخصوص برای آموزشگاهها و دانشگاههای خصوصی داخلی شده است.

وی افزود: بعد از شیوع ویروس کرونا، با توجه به محدودیت های مختلف از جمله شرایط اقتصادی و افزایش قیمتها و هزینه های جاری زندگی، بخصوص در حوزه فرهنگ و آموزش، بسیاری از مدرسین رشته های زبانهای خارجی- حسابداری- هنر- مدیریت و…، حاضر نیستند با موسسات آموزش خصوصی یا غیر دولتی همکاری کنند و با توجه به اینکه مرجع نظارتی مشخصی در این زمینه دخالت نمی‌کند، هر یک، شخصا برای داوطلبان یادگیری و مهارت آموزی، اقدام به تشکیل کلاسهای حضوری و آنلاین بصورت خصوصی می کنند و از آزاد ی عمل لازم هم برخوردار هستند، چون  نظارت- مسئولیت- مالیات- عوارض- بیمه و بازبینی و کنترلی بر کار آنها وجود ندارد. البته از ده سال پیش تا کنون، بسیاری از خبرگان و افراد توانا بخصوص در رشته های زبانهای خارجی و IT  مهاجرت کرده اند و واقعا در عرصه آموزش جای آنها بطور جدی خالیست.

دکتر کریمیان خاطرنشان ساخت: اتفاق نامیمون مهاجرت باعث گردیده تا بهترین جوانان ما به کشورهای غربی بروند و زندگی را مجدداً از صفر شروع کنند و متاسفانه بسیاری از آنها برای تامین و گذران زندگی به مشاغل غیر مرتبط و پایین روی آورده اند. (مشاغلی مانند تاکسی رانی- کار در رستوران- ویزیتوری- کارواش- و….) آیا چنین نتیجه ای مورد انتظار بود؟

وی  ادامه داد: همانگونه که در بحث دشمن شناسی از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی این موضوع به دفعات مورد تأکید قرار گرفته است باید گفت: غربی‌ها طی چند دهه سعی کرده اند دو سرمایه مهم را از ما بگیرند:۱- سرمایه انسانی که برایشان اصلا هم مهم نیست که این دکتر و مهندسی که مهاجرت می کند در غرب به چه کاری مشغول می شود یا چه سرنوشتی پیدا می کند، فقط همینکه در ایران نباشد برای آنان خوب است و توانسته اند ما را از وجود یک نیروی خبره و دارای دانش و مهارت محروم کنند.

نیرویی که حداقل دولت ایران و خانواده و جامعه برای او بیش از بیست سال سرمایه گذاری کرده اند؟

دومین سرمایه ای که با برنامه ریزی هوشیارانه از ما گرفته شد، سرمایه های مادی ما بود. آنها با ترفندهای گوناگون علاقمندان یافتن سرزمینی برای مهاجرت را وادار کردند تا با عناوین مختلف پولهایشان را از ایران خارج کنند. ضربه انتقال سرمایه های ایرانی ها به بانکهای خارجی کمتر از مهاجرت خبرگان نبود.

آنها فقط دنبال منافع خودشان هستند و سیاستهایی که واقعا منصفانه نیست.

غربی ها قصد یاری ندارند با ما یا دشمنی یا لجاجت می‌کنند و همواره قصدشان این بوده که غیر خودشان را تحقیر کنند، و به همین دلیل طی دویست سال گذشته خیری از آنها به ما نرسیده است.

دکتر کریمیان افزود: پزشکان و متخصصان عزیزمان نیز از این قاعده مستثنی نیستند و در پاره ای  مواقع آنها را سه  تا چهار سال علاف می‌کنند و در نهایت ناچار هستند برای ادامه اشتغال به امر پزشکی، دوره های عمومی و تخصصی را مجددا بیاموزند- در کلاس شرکت کنند و آزمون بدهند. این را هم بگویم که سیستم پزشکی در غرب بیشتر دولتی و تحت نظارت است و کمتر با مطب خصوصی یا بیمارستان خصوصی مواجه می شویم.

ایشان گسترش مراکز علمی و دانشگاهی را در کشورمان بعد از انقلاب  اسلامی به دلیل درخواست و رویکرد ملی و انقلابی، یکی از مهم ترین اقدامات و دستاوردهای نظام عنوان کرد و گفت: دانشگاه جامع علمی- کاربردی از جمله مراکزی بود که حدود سه دهه بعد از انقلاب، در نظام آموزشی ایران جای خود را پیدا کرد، این در حالی است که هزینه‌ها و شرایط تحصیل در مراکز این دانشگاه در سراسر کشور، برای دانشجویان خیلی پایین‌تر و آسان تر است، از سوی دیگر کیفیت آموزش در مراکز این دانشگاه معظم نیز بسیار بالا و در خور توجه می‌باشد.

وی افزود: شرایط کنونی جامعه از جهات مختلف به ویژه عدم ساز و کارهای مناسب جهت ایجاد اشتغال و حرفه‌های متناسب و همسو با رشته‌های تحصیلی، باعث گردیده تا بی‌انگیزگی و بی‌تفاوتی در میان جوانان علاقه‌مند به علم و تحصیل به وجود آید.

ایشان اظهار داشت: زمانی که یک جوان تحصیل کرده از دانشگاه جدا و به جامعه ملحق می‌شود، انتظار دارد در مقابل زحمتی که در طول دوران تحصیل متحمل شده، شغل مناسبی به دست آورد، اما متاسفانه اینگونه نیست و همین امر باعث می‌گردد تا به علت بی رقبتی جوانان به علم و تحصیل و متعاقباً مهاجرت آنها که در بالا به آن اشاره شد، بسیاری از دانشگاه‌های کشور از نظر ورودی دانشجو حال و روز خوبی نداشته باشند و چنانچه این رویه ادامه پیدا کند، قطعاً بخشی از دانشگاه‌ها ادغام و یا تعطیل خواهند شد.

دکتر کریمیان در بخش دیگری از سخنان خویش، جای عشق و اخلاق را در جامعه امروزی خالی یا کمرنگ عنوان کرد و گفت:  بخش اعظمی از مشکلات امروز ما در نتیجه کمرنگ شدن اشتیاق و عشق، دوستی، محبت، اعتماد متقابل، فداکاری و احترام است.

ایشان با اشاره به حدیثی از پیامبر مکرم اسلام که فرموده‌اند: «من آمده‌ام تا مکارم اخلاق کامل کنم.» گفت؛ راهکار همه مشکلات ما این است که زمامداران و مسئولان با مردم و بالعکس مردم با آنها رابطه دوستانه و محبت آمیز برقرار کنند، که اگر این اتفاق بیفتد مطمئنآ شرایط بهتری در کشورمان رقم خواهد خورد؛ کاری که در دهه های  گذشته بسیار مرسوم بود و هر کسی خودش را جان نثار و خدمتگزار ایران میدانست.

وی اضافه کرد: همه باید انتقاد پذیر باشیم. اگر کسی به کسی انتقاد کرد این موضوع دال بر دشمنی نیست، باید علاو بر اینکه انتقاد پذیر باشیم  به یکدیگر هم اعتماد کنیم. لذاهمه ما باید به هم احترام بگذاریم.

این مدرس دانشگاه با اشاره به این موضوع که باید قدر نظام اسلامی و کشور عزیزمان را بدانیم خاطرنشان ساخت: بنده به کشورهای زیادی سفر کرده ام  و به جرات می‌توانم بگویم که برای من ایرانی هیچ کشوری به خوبی و دارای این همه محسنات چون  ایران پیدا نخواهد شد.

وی افزود: در غرب دو عنوان دروغین را همواره برای مردم مطرح و بزرگ نمایی می‌کنند: یکی دموکراسی و دیگری حقوق بشر است که وقتی به لایه های زیرین زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی جامعه غربی رجوع می کنیم، مصداق واقعی  هیچ کدام از آنها را در آنجا نمبینیم.

وی اضافه کرد: خانواده مهمترین رکن و اساس جامعه است که متاسفانه به دلیل قوانین به ظاهر حمایتی غرب،  این کانون براحتی متلاشی می‌شود چون اکثر کشورهای غربی، یک سری قوانین اغوا کننده دارند که در تمسک خانواده ‌ها برای رفع هرگونه کدورت و اختلاف به آنها، مراجع قضایی موجب از هم پاشیده شدن و جدایی خانواده می شوند.

دکتر کریمیان گفت: بسیاری از نخبگان ما نوابغ تکرار نشدنی بودند که در غرب محو و ناپدید شدند.

غربی ها سلب توانایی کشورها را بلد هستند. آنها یکی دو نفر از دانشمندان مهاجر ما را پر رنگ و مطرح میکنند تاسایر جوانان نیز وسوسه بشوند و به امید رسیدن به اوج ،مهاجرت کنند تا شاید به خیال خودشان از این فرصت و مطرح شدن برخوردار شوند، اما غافل ازاینکه وقتی پایشان به آنجا میرسد در بهترین شرایط ناچارند برای گذران امور روزمره زندگی به مشاغل سطح پایین تن دهند.  در بهترین شرایط از آنها استفاده ابزاری میکنند یا آنها را رها میکنند لذا آمار بیشتری که رها می شوند؛ راهی جز انتخاب راههای نامطلوب و غیر رشته ای و تاحدی هم خدماتی ندارند.

ایشان در پایان تاکید کرد باید قبول کنیم که در غرب خبری نیست و برای اینکه اغوا نشویم بایستی بیشتر در این زمینه مطالعه و تحقیق کنیم چرا که بسیاری از افرادی که با اعتماد و بدون شناخت اقدام به مهاجرت کرده اند نه راه بازگشت و امکان ادامه راه را ندارند.

بنابر این توصیه میکنم اگر قرار است عمر و سرمایه خود را در آوارگی کشورهای دیگر بگذرانیم؛ برای سازندگی کشور خود متمرکر شویم.