بازنشر یک یادداشت؛ مشاور بد انتخاب کن تا روزگارت سیاه شود!   ✍️خداداد ابراهیمی/ روزنامه‌نگار

بررسی‌ فعالیت‌های پارلمانی ادوار گذشته مجلس، حاکی از آن است که دخالت‌ها و مشاوره‌های غیرکارشناسی وابستگان و بستگان نمایندگان مجلس، همواره در تصمیمات وبرنامه‌ریزی‌ها، آنان را به بیراهه کشانده‌اند تا آنجا که وجهه‌ی آنان نزد مردم خدشه‌دار شده و مورد مضحکه‌ی رسانه‌ها و تحلیلگران سیاسی واقع شده‌اند‌. این در حالی‌ست که متدلوژی بهره گیری از مشاوران تخصصی، فرآیندی دائمی است که مدیران و مسئولان، حتی در شرایط مطلوب نیز‌ به وجود آنان نیاز دارند چرا که مشاوران مجرب و دانش‌آموخته از خارج به داخل نگاهی سیستمی دارند و از دریچه‌ای روشن و قابل اعتماد به مسائل پیش رو می نگرند.

از آنجا که برخی نمایندگان در کُنش‌های پارلمانی،نُطق‌های پیش از دستور، انتشار بیانیه‌ها، موضعگیری‌های سیاسی، رایزنی با وزیران و مصاحبه‌های رسانه‌ای همواره با حاشیه‌هایی آسیب‌زا مواجه بوده‌اند، جهت پیشگیری از آسیب‌های فرارو ، وفق قانون نمایندگان در هر دوره چهارساله مجازند پنج مشاور از دستگاه‌های مشمول “ماده پنج قانون مدیریت خدمات کشوری” را در امور فرهنگی، رسانه‌ای، اداری و غیره به همکاری دعوت کنند.

در این راستا بعضی از نمایندگان مجلس، با بهره‌مندی از مشاوران حرفه‌ای و کارآمد، از تجربه و دانش آنان به عنوان دو عنصر ضروری فرایند مشاوره‌ برخوردار می شوند و به هدف های قابل دسترسی و مطلوب پارلمانی نائل می آیند، اما متاسفانه برخی دیگر از نمایندگان مجلس همواره مشاورانی ضعیف و غیرتخصصی انتخاب می کنند که نه تنها گره‌ای از کار نمایندگی آنان را نمی گشایند بلکه دردسرهای تازه‌ای نیز به حجم مشکلات آنان می‌افزایند. دلیل ناکارآمدی این دسته از نمایندگان را باید در انتخاب مشاورانی بَدَلی جستجو کرد که اغلب از بین بستگان و نزدیکان شخص نماینده انتخاب می شوند که به سبب گاف‌ها و ناشیگری‌های مکرر در ارائه‌ی مشاوره‌های سطحی و صد من یک غاز، روزگار نمایندگان را سیاه کرده‌اند.

گفته می شود؛ اینکه چرا برخی نمایندگان مایل نیستند مشاورانی خبره، باهوش و تخصصی انتخاب کنند، به این دلیل است که بیم آن دارند، رفت و آمدهایشان به وزارتخانه‌ها، انتصابات پشت پرده، کُنش‌های سیاسی در مرکز و مراوده و “بده‌‌بستان” هایشان با نمایندگان سایر استان‌ها، افشا شود. این دسته از نمایندگان گاهی هم در تهران، مشاورانی غیر بومی بر می گزینند تا در مدت چهار ساله‌ی حضور در مجلس و رفت و آمد با کانون‌های سیاسی و اداری، هیچ خبر محرمانه‌ای در باره آنان دَرز پیدا نکند و کسی به تاریکخانه‌ی پارلمانی آنان قدم نگذارد.

در نهایت از یک طرف، دود آتش این روند ناصواب و خط‌مشی معیوب، به چشم موکلان حوزه انتخابیه آنان خواهد رفت و از طرفی دیگر در دوره‌ی بعدی انتخابات، به طرز دردناکی ازسوی مردم طرد شده و از سبد رای موکلان حذف خواهند شد.