ریختن زباله / ویرانی طبیعت *سیدداود سجادی اسدآبادی

کشور ایران با مناطق گسترده جغرافیایی و تنوع آب و هوا، برای مسافرت و سفر بی نهایت دل‌انگیز و پر خاطره است، بنابراین محیط زیست و طبیعت کشورمان، یکی از بزرگ ترین موهبت های الهی است، امانتی با ارزش که باید قدرش را دانسته و در حفظش بکوشیم.

متأسفانه خیلی از مردم که برای تفریح و گذراندن اوقات فراعت به طبیعت، می روند، نه تنها گیاهان و جانواران آن منطقه از دستشان در امان نیستند، بلکه جایی را که برای استراحت انتخاب می کنند، با انبوهی از زباله آنجا را ترک می کنند، هیچ وقت، در ذهنم چنین انسان‌هایی را نمی توان درک کنم، جایی‌که قرار است در آنجا استراحت کنیم و در پناه درختان و آرامش آنجا، لحظه ای بیاسایم، صحنه زشت ریختن زباله در آن مکان ما را به مهمان قدر ناشناسی تبدیل می‌کند که با آزار رساندن به میزبان خود آنجا را ترک می کنیم، طبیعت به سان مادری مهربان است که هر لحظه پذیرای ماست و گاهی اوقات در سخت ترین شرایط زندگی تنها پناهمان می شود و با احیای روحیه سرزندگی، طراوت و تازگی دوباره به روزمرگی‌های زندگی بر می گرداند، طبیعت بسان دوستی است که در هر لحظه‌ از زندگی هوایمان را دارد و ما را به آرامش می رساند، اما انسانهای ناسپاس با ریختن زباله آزارش می دهند و باعث می شوند طبیعت زیبای ما اندک، اندک رو به ویرانی برود، پس بیایم تا دیر نشده با این دوست دلسوز مهربان تر باشیم./سیدداود سجادی اسدآبادی