فریاد خاموش زاگرس: وقتی ریه‌های ایلام می‌سوزد!” ✍️ عبدل خزلی

به گزارش نگاه اقتصاد، گردشگران بی‌شماری، از گوشه و کنار ایران و جهان، مقصد خود را به خاطر همین سرسبزی و طراوت بی‌نظیر، به سوی ایلام کج می‌کردند. زاگرس، تنها یک رشته‌کوه نبود؛ ریه‌هایی بود که نفس حیات را به این دیار هدیه می‌کرد.

اما متاسفانه، چند سالی است که حال دل این ریه‌های سبز، ناخوش است. بی‌توجهی‌ها، چه از سوی عده‌ای از مردم و چه در بخش مسئولین، زخم‌هایی عمیق بر پیکر این سرمایه‌های خدادادی عظیم زده است. داستان تکراری و دردناک آتش‌سوزی‌ها، به فصلی ثابت در تقویم ایلام تبدیل شده است. هر از گاهی، شعله‌های بی‌رحم آتش، جان این جنگل‌های کهنسال را نشانه می‌رود و بخش‌های عظیمی از این گنجینه طبیعی را به خاکستر بدل می‌کند.

دلایل این فجایع، متعدد است؛ از عوامل انسانی و سهل‌انگاری‌ها گرفته تا افزایش دما، وزش بادهای گرم و پوشش گیاهی خشک که به سوخت این آتش‌ها دامن می‌زند. آنچه دردناک‌تر است، این که نه تنها اقدامات پیشگیرانه کافی برای جلوگیری از این آتش‌سوزی‌های پی در پی به چشم نمی‌خورد، بلکه امکانات لازم برای مهار سریع و موثر آتش نیز به شدت ناکافی است. صعب‌العبور بودن برخی مناطق و وزش باد نیز، کار نیروهای مردمی و امدادی را برای مقابله با شعله‌ها دشوارتر می‌سازد.

جنگل‌های زاگرس در ایلام، تنها یک منطقه جغرافیایی نیستند؛ میراثی گرانبها برای نسل‌های آینده، زیستگاهی برای تنوع زیستی بی‌نظیر و سرمایه‌ای برای اقتصاد و گردشگری منطقه محسوب می‌شوند. حفاظت از این سرمایه عظیم، مسئولیتی همگانی است که بر دوش هر یک از ما، از شهروند عادی تا عالی‌ترین مقامات، سنگینی می‌کند.

وقت آن رسیده که فریاد خاموش زاگرس را بشنویم و با عزمی جدی و اقدامی عملی، نگذاریم ریه‌های ایلام، بیش از این بسوزد.