پلک بر هم زدیم و گذشت… ✍️ عبدل خزلی
به گزارش نگاه اقتصاد، بگذارید کمی به عقب برگردیم. به روزهایی که با عشق و جان، برای خانواده و جامعه تلاش کردیم. ثمرهی آن همه سال تلاش، امروز در چهرهی فرزندانمان، در خانهای که ساختهایم و در تجربیاتی که اندوختهایم، دیده میشود. اما آیا قدردان این ثمرهها هستیم؟ آیا جامعه، قدردان سالها خدمت ماست؟
بسیاری از ما بازنشستگان، امروز با چالشهایی روبرو هستیم که شاید در دوران اوج جوانی، تصورش را هم نمیکردیم. هزینههای زندگی، نیازهای فرزندان، و گاهی حتی هزینههای درمانی، فشار مضاعفی بر دوش ما میگذارد. با وجود اینکه سالها از عمرمان گذشته و شاید باید دوران استراحت را تجربه کنیم، اما همچنان در تلاشیم تا چرخ زندگی بچرخد و شرمنده خانواده نباشیم.
آیا درست است که بخشی از جامعه که سالها چرخ اقتصاد را گرداندهاند، امروز با حسرت به مایحتاج زندگی نگاه کنند؟ آیا رواست که برای خوشبختی فرزندانمان، برای فراهم کردن جهیزیهی دخترمان یا برای ایجاد آیندهای روشن برای پسرمان، با دستانی خالی و قلبی پر از نگرانی، شرمنده باشیم؟
این درد، درد یک فرد یا یک خانواده نیست؛ این درد، دردی است که ریشههای عمیقی در جامعه دارد. درد کسانی که چراغ زندگیشان، گرمابخش خانهی ما بوده و حال خودشان در سرما دغدغهها به سر میبرند.
وقت آن است که مسئولین، به این صدای خاموش گوش فرا دهند. وقت آن است که در کنار صحبت از پیشرفت و توسعه، نگاهی عمیقتر به قشر بازنشسته داشته باشیم. بازنشستگان، گنجینههای تجربه و سرمایههای اجتماعی ما هستند. با حمایت از آنها، نه تنها به این عزیزان ادای دین کردهایم، بلکه به پایداری و استحکام جامعهی خود نیز کمک کردهایم.
بیایید با هم، برای این قشر تاثیرگذار، چارهای بیندیشیم. چارهای که نشأت گرفته از احترام، قدردانی و درک واقعی از شرایطشان باشد. زیرا زندگی، حتی در دوران بازنشستگی، شایستهی آرامش و عزت است.
برچسب ها :بازنشستگان ، بازنشستگی ، پلک ، پلک بر هم زدیم ، پلک بر هم زدیم و گذشت ، سرمایههای اجتماعی ، عبدل خزلی
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰