جنگ، زن و استقامت*ناهید ابراهیمی

در دل جنگ‌های ویرانگر، جایی که خون و خاک، مرزهای زمان و مکان را در هم می‌شکند، روایت زنان به‌عنوان بخشی از این درد و رنج، عمق دیگری از انسانیت و امید را در خود پنهان کرده است.
جنگ ۱۲روزه، در این میان، نه تنها داستان‌های مردان بر بستر خاک و خون، بلکه روایت‌هایی از زنان را نیز به نمایش گذاشت که صدایشان در میان فریادها و انفجارها، همچنان طنین‌انداز بود.

لحظات دلهره و مرگ و زندگی، همچون سایه‌ای سیاه بر سر هر فرد جنگ‌زده‌ای افتاده است. زنان در این لحظات نه تنها مادرانی هستند که برای حفظ زندگی فرزندان خود می‌جنگند، بلکه در لحظات مرگ، خود را به گونه‌ای دیگر در برابر دشمنان قرار می‌دهند؛ همانطور که در بمباران‌های هوایی، هنگامی که صدای هواپیماها و پهپادها به گوش می‌رسد، به دنبال پناهگاهی برای عزیزانشان می‌دوند، در حالی که قلب‌شان در آتش این انفجارها می‌سوزد.
صدای شلیک گلوله‌ها و انفجارهای اطراف، همچون ضربان قلبشان را در هم می‌کوبد، اما در این آشوب، از امید دست نمی‌کشند.

این زنان، بی‌آنکه به صدای تیز و بلند هواپیماهای جنگی توجه کنند، برای حفظ جان و زندگی کودکان و عزیزانشان، در برابر ویرانی خانه‌ها ایستاده‌اند.
خانه‌هایی که دیگر نه فقط جایی برای زندگی، بلکه گورستان‌های خاطرات گذشته هستند.
خاک‌های آغشته به خون، دیوارهایی که دیگر از صدای خنده‌ی کودکان تهی شده‌اند و گوشه‌هایی که دیگر از لمس دست‌های پرمحبت مادرانه بی‌خبرند.
در میان این ویرانی‌ها، زنان به نیرویی تبدیل می‌شوند که مرزهای بشری را می‌شکنند.
آنها نه تنها مراقب کودکان و سالمندان هستند، بلکه خود نیز در دل طوفان انفجارها و بمباران‌ها، به مبارزه با سرنوشت می‌روند. آنها خود را در نقش‌هایی که جنگ به آنها تحمیل کرده است، می‌یابند: پرستار، پزشک، پناهنده، و گاهی حتی جنگجو.
بسیاری از این زنان، زمانی که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، به سکوتی تبدیل می‌شوند که صدای انفجارها را به خوبی می‌شنوند، اما هیچ‌چیز نمی‌تواند در برابر اراده‌ی آنها مقاومت کند.

در جنگ ۱۲روزه، زنانی هستند که وقتی به خانه برگشته‌اند، دیگر خانه‌ای برای بازگشت ندارند.
اما همچنان در میان ویرانی‌ها ایستاده‌اند، به یاد همسران شهید و عزیزانی که در بمباران‌ها جان باخته‌اند، و صدای گام‌هایشان را در دل شب، پر از امید به فردای بهتری که شاید هیچگاه نرسد، ادامه می‌دهند.

این روایت‌ها تنها انعکاسی از درد نیستند؛ بلکه حکایتی از ایستادگی و توانمندی‌اند. توانمندی‌ای که از جگرگوشه‌ها و دست‌های خالی‌شان بیرون می‌آید و به تمامی جهان نشان می‌دهد که در دل جنگ، چیزی که نابود نمی‌شود، روح و اراده‌ی زنانی است که در چشمانشان هنوز درخششی از امید وجود دارد.

#حریم_رسالت
#طنین_ایلام
#بسیج_مردم_اقتدارملی
#نگاه_اقتصاد