کشف «پالس مذاکره» با هدف «ناامید کردن» مردم 

در این میان، عده‌ای از اردوگاه تئوری‌های برجسته «کاغذ پاره دانستن تحریم» یا علاقه‌مندان «پاره‌شدن قطعنامه‌دان» که تصویرسازی‌شان از میدان هماوردی ایران و قدرت‌های خارجی در رقم خوردن وضعیت کنونی موثر بوده، آدرس غلط به افکار عمومی می‌دهند و همچنان در حال «تحریف» هستند؛ تحریف واقعیاتی که بر مردم و مسئولان می‌گذرد.
نمونه اخیر فعالیت این جماعت، اقدام روزنامه‌ای است که وصل به شهریه دانشجویان است.

ماجرا به سفر روز پنجشنبه محمدباقر نوبخت به همدان و سخنانش در نشست اعضای شورای توسعه و برنامه‌ریزی این استان برمی‌گردد.

رئیس سازمان برنامه و بودجه، در این سخنان با بیان اینکه سال سختی پیش رو داریم، گفته: «باید به دشمن پیام برسانم هر چه عرصه را سخت‌تر کند، ما مقاوم و فعال‌تر به جهانیان نشان می‌دهیم که ایران را در اوج تحریم‌های ظالمانه اداره می‌کنیم.»
وی اضافه کرده: «شدیدترین مرحله تحریم، نفت در برابر غذا بود. اما الان در شرایطی هستیم که این بی‌انصاف‌ها و دژخیمان حتی برای غذا و دارو اجازه فروش یک قطره نفت را نمی‌دهند و اگر هم به فروش می‌رسد امکان تبادل مالی نباشد. هرچند این تحریم‌ها برای دیگر کشورها کارساز است، اما ملت ایران با کارنامه هشت سال دفاع مقدس و با قدرت و بزرگی، آنها را پشت سر می‌گذارد.»
نوبخت البته در این سفر تنها شعار نداده، بلکه افتتاح ۱۰ هزار واحد مسکونی برای سیل‌زدگان همدان، آغاز کار ۳۷ طرح تولیدی با اشتغالزایی ۱۹ هزار تن و بازدید از چندین طرح ریز و درشت دیگر و تاکید بر اعتباررسانی به مواردی چون مرکز جامع سرطان هم از دیگر اقدامات او بوده است.

اظهارات رئیس سازمان برنامه و بودجه که روایت واقعیات میدانی و تشریح بی‌رحمی سران آمریکا در تقاطع دو بحران تحریم و کروناست، با عصبانیت هواداران تحریم در داخل کشور مواجه شده و آن را «اظهار عجز و ناتوانی نفر اول اقتصادی دولت»، «ارسال پالس‌ هدفمند به طرف غربی» و «نشان دادن ضرورت مذاکره با همین ترامپ قاتل» خوانده‌اند.
به نوشته این روزنامه، اینکه امروز و در این شرایط خاص معاون رئیس‌جمهوری این چنین سخن می‌گوید، اولین شبهه و احتمالی را که در اذهان عمومی و به‌ویژه رسانه‌هایی که دنبال ضعیف نشان دادن ایران و موثر بودن تحریم‌ها هستند، ایجاد می‌کند، این است که در داخل جریانی بنا دارد دوباره کشور را به میز مذاکره بکشاند و این‌بار در بدترین حالت و بدترین روزها، تحت فشار تن به مذاکره‌ای بدهد که طرف مقابلش هیچ‌حرفی را شنوا نیست و قلدرمآبانه ‌تنها حرف خود را می‌زند.»

این سناریوسازی‌، در حالی است که دو روز پیش (جمعه)، محمود واعظی رئیس دفتر رییس جمهوری، پیشنهاد علنی وزیر امور خارجه روسیه مبنی بر مذاکره مستقیم ایران و آمریکا را رد کرد و با بیان اینکه‌ علاوه بر روسیه، کشورهای دیگری هم پیشنهاد مذاکره ایران و آمریکا و میانجی‌گری داده‌اند، موضع همیشگی ایران را تکرار کرد: آمریکایی‌ها اگر دنبال مذاکره هستند، «باید به برجام برگردند و در چارچوب برجام صحبت کنند».

در دو سال اخیر و پس از خروج آمریکا از برجام و در عین حال، اعلام آمادگی ترامپ برای مذاکره، همواره واکنش رئیس جمهوری، وزیر امور خارجه و دیگر مسئولان ایران این بوده که آمریکا با خروج از برجام، میز مذاکره را ترک کرده است و بدون بازگشت این کشور به توافق پیشین با ایران و جهان، مذاکره جدید معنایی ندارد.
با این وجود، این گروه از منتقدان – و به عبارت صریح‌تر، مخالفان دولت تدبیر و امید- به جای توجه به مواضع صریح و رسمی دولتمردان درباره مذاکره، با آسمان ریسمان بافتن و نیت‌خوانی، مدعی پالس دولت به ترامپ برای مذاکره می‌شوند.

اما اینکه چرا مسئولان دولتی گاهی مجبور می‌شوند نقش تحریم‌ها را بیان کنند، این نیست مگر ناجوانمردی رقبای سیاسی دولت در نادیده گرفتن شرایط کشور. اگر این رقبا با واقع‌بینی، شرایط کشور را ببینند و به درستی اذعان کنند که دولت در چه شرایط هولناک و سختی چرخ توسعه کشور و جهش تولید را پیش می‌برد در آن صورت نیازی نیست که مسئولان فشار تحریم‌ها را یادآور شوند.

به نظر می‌رسد اگر این همیشه مخالفان، واقعا به منافع کشور علاقه دارند، بهتر است به جای این‌گونه گمانه‌زنی‌های عجیب، اندکی تلاش برای ناامید کردن مردم را کاهش دهند و به جای خودی‌ها، دشمنان کشور را هدف بگیرند./ ایرناپلاس