سرنوشت سرخ فام یک بازی نیمه تمام

فوتبال همواره از همان بدو شکل گیری و تولدش ورزشی سرشار از هیجان، اتفاقات شگرف و همدلی هم برای تیم های شرکت کننده و هم تماشاگران است و کشش های این ورزش مفرح جنگ و صلح نمی شناسد.

اما ۲۳ بهمن سال ۶۵ و در استان مظلوم و جنگ دیده ایلام اتفاقی افتاد که حلاوت بازی فوتبال را برای همیشه به کام دوستدارانش تلخ کرد و رنگ سبز زمین فوتبال چوار به سرخی گرایید.

در بحبوحه جنگ عراق علیه ایران و تاثیرات منفی جنگ بر مردم، با تلاش بخشدار وقت چوار تصمیم گرفته شد که مسابقه فوتبالی بین تیم های منتخب چوار و ایلام برگزار شود تا مقداری مردم از آن روحیه سرخورده ناشی از جنگ فاصله بگیرند.

شرایط مهیای برگزاری مسابقه فوتبال بود و ۲ تیم ایلام و چوار در برابر یکدیگر صف آرایی کردند و با سوت داور، مسابقه با حضور جمعی از تماشاگران شروع شد.

نیمه اول بازی بدون هیچ مشکلی مانند همه بازی های روتین فوتبال با دو گل توسط جعفر نورمحمدی و محمد کمالوند به به سود تیم منتخب جوانان ایلام به پایان رسید و دو تیم بعد از استراحت کوتاهی برای برگزاری نیمه دوم فوتبال وارد زمین شدند.

در دقایق ابتدایی بازی تیم منتخب چوار توانست یکی از گل های خورده را توسط حسین هزاوه جبران کند و بازی طبق روال عادی خود در جریان بود تا اینکه زمان به دقیقه ۵۵ بازی رسید و داور یک ضربه کرنر به سود تیم ایلام گرفته و یکی از بازیکنان تیم منتخب ایلام برای زدن ضربه کرنر پشت توپ قرار می گیرد و همه منتظر زدن ضربه کرنر از سوی مصطفی نعمتی بازیکن تیم ایلام هستند.

غرش هواپیماهای رژیم بعث همان لحظه خبر از آمدن جنگنده های عراقی در آسمان چوار را می دهد و ناگهان زمین سبز فوتبال چوار در منطقه ۱۸ قدم این تیم رنگی دیگر به خود می گیرد و سرخ فام از خون جوانان بی گناه و بی دفاعی می شود که منتطر شوت کرنر هستند.

زمین فوتبال چوار یکباره به کربلایی تبدیل می شود و سر از پیکر جدا، بدن های تکه پاره شده و ورزشکاران و ورزش دوستانی که ناگهان آسمانی شدند.

مسابقه فوتبال منتخب چوار و ایلام در دقیقه ۵۵ برای همیشه تلخ و جگرسوز ناتمام ماند اما سندی شد بر مظلومیت و بی پناهی مردم صبور استان ایلام.

۲۳ بهمن ماه و بازی نیمه تمام تیم های منتخب چوار و ایلام را باید یکی از تلخ ترین روزهای تاریخ فوتبال جهان و یک جنایت تمام عیار جنگی دانست.

در این فاجعه تاریخی ورزشی ۹ بازیکن، یک داور و پنج تماشاگر به شهادت رسیده و ده ها نفر نیز به درجه جانبازی نایل آمدند.

شهدای تیم منتخب چوار شامل حسین هزاوه بخشدار، سرمربی و کاپیتان با ۲۸ سال سن، صید محمد زارعی مدافع و هافبک با ۲۵ سال سن، مجتبی ناصری دروازه بان با ۲۲ سال سن، یونس تلوکی هافبک با ۱۹ سال و علی عباسی دفاع با ۱۸ سال سن است.

اسامی شهدای تیم منتخب جوانان ایلام و سن آنها در زمان شهادت به این شرح است: جهانگیر کاوه مهاجم با ۱۹ سال سن، محمد کمالوند مهاجم با ۱۸ سال، علی نجات کرمی هافبک با ۱۶ سال سن و عبدالرزاق مهدیه مهاجم با ۱۶ سال، همچنین در این فوتبال خونین حمیدرضا رضایتی با ۱۹ سال به عنوان داور و مراد آذرخش با ۱۵ سال سن، امجد حیدری با ۱۳ سال سن، خلیل مظفری با هشت سال سن، محمد جواد مظفری با هفت سال و سجاد مظفری با پنج سال سن به درجه رفیع شهادت رسیدند.

اما نکته تلخی که همچنان چون نیشتری بر جان مردم استان ایلام زخم می زند، عدم ثبت این واقعه جانگداز و سهمگین در تقویم ملی است که با وجود رایزنی ها و پیگیری های مکرر همچنان هیچ اقدامی در این راستا از سوی مسوولان ارشد کشوری صورت نگرفته است.

استاندار ایلام: حادثه زمین فوتبال چوار در پیشینه ورزش جهان ثبت شود

استاندار ایلام به مناسیت فرارسیدن سالروز فاجعه زمین فوتبال چوار در پیامی تاکید کرد: این حادثه غم انگیز یکی جنایت‌های عظیم است که در تاریخ ورزش بی‌سابقه بوده و لازم است متولیان امر تلاش کنند تا این سند مظلومیت در پیشینه ورزش جهان به ثبت برسد.

به گزارش ایرنا در متن پیام قاسم سلیمانی دشتکی آمده است:

بمباران زمین فوتبال چوار در ۲۳ بهمن ماه سال ۶۵ حادثه ای تاسف بار بود که در دنیا نظیر ندارد.

این حادثه غم انگیز یکی جنایت‌های عظیم است که در تاریخ ورزش جهان بی‌سابقه بوده و لازم است متولیان امر تلاش کنند تا این سند مظلومیت در پیشینه ورزش جهان به ثبت برسد.

ضمن تاکید بر لزوم زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا، اینجانب یاد و خاطره شهدای زمین فوتبال چوار را گرامی داشته و بر روان پاک آنها درود می فرستم و از متولیان امر تقاضا دارم به پاسداشت خون این شهدای مظلوم، روز ۲۳ بهمن در تقویم ملی به نام این عزیزان ثبت شود./ایلام-ایرنا