چرا مردم پروتکل‌ های بهداشتی را جدی نمی گیرند؟

اکنون، بیش از یک سال است که از شیوع همه‌ گیری ویروس کرونا می‌گذرد. در این مدت عده‌ای بیمار و برخی به کام مرگ کشیده شدند. در گذر از یک سالگی کرونا علاوه بر دست و پنجه نرم کردن با ویروس قدیمی، موجی جدید از شیوع نوع دیگر این بیماری، به نام کرونای انگلیسی در جهان و کشور ما شروع به جولان کرده است. با وجود این هم چنان شاهد این هستیم که برخی در خیابان‌ ها و یا محل کار خود ماسک نمی‌گذارند و یا پروتکل‌های بهداشتی را رعایت نمی‌کنند. اینکه چه عواملی سبب می‌شود افراد پس از گذشت زمان زیادی از شیوع این ویروس، نسبت به دستورات بهداشتی بی اعتنا باشند، همچنان جای سوال است. اهمیت پرداختن به این موضوع سبب شد پژوهشگر ایرنا با “محدثه محتجبی” پزشک ، به گفت و گو بنشیند. در ادامه مشروح سخنان وی را می‌خوانید:

دلایلی که باعث می‌شود مردم کرونا را جدی نگیرند

محتجبی پیرامون این سوال که چرا مردم دستورالعمل ‌ها و پروتکل‌ های بهداشتی را جدی نمی‌گیرند؟ اظهار داشت: من برخی علل هم چون نبود آموزش لازم و فرهنگ سازی مناسب را درباره رعایت نکردن دستوارلعمل‌ها موثر می‌دانم. با وجود اینکه بیش از یک سال از شروع این پاندمی گذشته هنوز آموزش لازم و فرهنگ سازی مناسب صورت نگرفته است. برای مثال ما همچنان شاهدیم که در مورد استفاده از ماسک برخی از مردم دچار تردید هستند و بالاجبار این کار را انجام می‌دهند و گذشته از این، ما در زمینه قرنطینه بیماران هم مشکل داریم زیرا بسیاری از افرادی که علامت پیدا می‌کنند، هنوز آگاه نیستند که نحوه بروز این بیماری در افراد مختلف، متفاوت است. فردی ممکن است با آبریزش بینی یا بی حالی و یا حالت تهوع دچار این بیماری شده باشد و قرنطینه زود هنگام این فرد و عدم ارتباط او با افراد سالم می‌تواند از نظر پیشگیری بسیار موثر باشد. اهمیت این نکته چنان است که بسیاری از متخصصان اشاره می کنند که فردی که علامت دار است قرنطینه‌ این شخص بسیار مهم تر از رعایت سایر افراد جامعه است. یعنی اگر ما در این زمینه آموزش لازم را به افراد داده باشیم، می‌تواند بسیار کمک کننده باشد. به نظر من به طور کلی آموزش و فرهنگ سازی لازم هنوز صورت نگرفته و اگرچه رسانه‌ها در نحوه انتشار آمار تا حدودی خوب ظاهر شدند اما در خصوص قرنطینه و اهمیت آن کم کاری کرده‌اند.

این پزشک افزود: بخش دیگر علل بی توجهی مردم به پروتکل‌ها مربوط به مسوولان و سیاستگذاری آنها است. با توجه به اینکه اکنون در پیک چهارم هستیم و این پیک نسبت به پیک‌ های قبلی سرعت بیشتری داشته، همچنان شاهد هستیم که سیاستگذاری موثری در این زمینه خصوصا قبل از وقوع آن صورت نگرفته است و کاری برای نشاط مردم خسته از کرونا در طی یکسال انجام نشده است.

وی در ادامه خاطر نشان کرد: نکته دیگر این است که شاید در مورد این بیماری مردم کمی بی اعتماد شده اند. این عدم اعتماد دلایل مختلفی دارد که در بحث‌های مختف و وعده‌هایی که داده شده اما عملی نشده می‌توان آنها را ریشه‌یابی کرد. بطوریکه این بی اعتمادی سبب شده افراد دیگر نسبت به آمار و مسایل دیگر حساس نباشند و دستورالعمل ‌ها و قرنطینه را جدی نگیرند. البته یکسری دلایل هم در زمینه بهداشت و درمان وجود دارد. به این معنا که از ابتدا چون شناخت کافی از این بیماری وجود نداشت طبیعی بود که حرف‌های ضد ونقیض زده شود و در زمینه درمان هم این حرف‌های ضد و نقیض وجود داشته باشد؛ بناباین این موارد در اعتماد مردم تاثیر می‌گذارند. محتجبی گفت: مساله دیگر در قوانین سفت و سخت و جریمه‌های سنگین و گاه رها کردن کامل دستورالعمل‌ها است.

امید و ترس دو بازوی رفع بیماری هستند

محتجبی توضیح داد: اکثرا یا همیشه فقط روی فاکتور ترس از این بیماری و عواقب آن تاکید شده، در صورتیکه از نظر روانشناختی باید ترس و امید در کنار هم باشند. ترس خود عوارضی دارد که باید به آن توجه داشت گاهی ترس زیاد و مداوم سبب تضعیف سیستم ایمنی می‌شود و می بینیم که فرد با حال عمومی خوب وقتی متوجه می‌شود که کرونا گرفته، خود را می‌بازد و این سیستم ایمنی ضعیف سبب می‌شود فرد در طی دو یا سه روز بدنش ضعیف شود. پس به نظر من باید همواره به مردم امیدواری هم داده شود. یعنی دو بازوی این ترارزو باید در کنار هم باشد و اینکه مردم را مدام بترسانیم کارساز نخواهد بود. اینکه با کنترل و رعایت شرایط می‌توان دوره اپیدمی را کاست می تواند بسیار کمک کننده باشد.

وی در پایان گفت: به نظر من چین اولین کشوری بود که این بیماری در آنجا گزارش شد و اگر آمار این کشور را دنبال کنیم، می‌بینیم که چقدر خوب و آگاهانه این بحران و اپیدمی در کشورشان کنترل شد. در این کشور هم قوانین و سیاستگذاری خوب و هم غربالگری خوبی انجام شد و به طور حتم همکاری و اتحاد مردم نیز در این زمینه خیلی موثر بوده است./ایرنا