سپاه پاسداران؛ وقتی بسیاری خواب ماندند یا چشم بستند

حضور ایران با مستشاران و نیروهای سپاه پاسداران در بسیاری از نقاط عراق در اوج جنگ با تروریست های داعش، معمولا زمانی بسیار به چشم می آمد که دیگر نیروهای حاضر در عراق، اشغال را به عنوان امر واقع پذیرفته بودند اما وقتی پیروزی، محقق می شد حتی رسانه های غربی هم نمی توانستند زبان به ستایش درباره این نقش آفرینی موثر نگشایند.

شهر آمرلی در عراق یک نمونه است که چندین ماه در محاصره نیروهای تاریکی داعش قرار داشت و و در پی آزادسازی این شهر خبرگزاری انگلیسی رویترز از اولین رسانه های غربی بود که در گزارشی از نقش مهم ایران در آزادسازی این شهر خبر داد.

آنتی وار در این باره می نوشت: زمانی که سایرین از مدیریت صحنه جنگ عاجزند، ژنرال قاسم سلیمانی مرد ماموریت های دشوار نیروی قدس سپاه پاسداران ایران است و گفته می‌شود که بیشتر نقشه‌ها را نه تنها در ضدحمله ها، بلکه برای دفاع از شهرهای عراق و کردستان در برابر داعش طراحی کرده است.

با همه این اعتراف هایی که به نقش موثر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مبارزه با تروریسم از زبان رسانه های غربی شد، نهایتا یک قاعده در رفتارشناسی سیاسی غربی ها در قبال مفاهیم ادعایی آن مانند حقوق بشر و تروریسم وجود دارد؛ «یا با من، یا بر من». این تنها ملاک غربی ها در تعامل با دیگران است حتی اگر موقتا و در ظاهر، این قاعده را نشان ندهند.

آمریکایی ها تلاش کردند سپاه پاسداران را بر مبنای همین قاعده با خود همراه کنند. ایران اما در همان ابتدای ظهور خشن و بیرحمانه داعش در سوریه و عراق، آب پاکی را روی دست آمریکا و همپیمانان موسوم به ائتلاف مبارزه با داعش ریخت تا این پیام را خیلی صریح منتقل کرده باشد که می داند آبشخور داعش کجاست و دشمن اصلی کیست. ایران گفت که با ائتلاف آمریکایی همپیمان نمی شود اما یک کشور، یک تنه و البته با تکیه بر توان داخلی کشورهایی مانند عراق و دلاورانی مانند حشدالشعبی با تروریسم کاری کرد که تاریخ آن را ثبت خواهد کرد.

به روی دیگر سکه هم نگاه کنیم. مثلا به تاریخ القاعده و شکل گیری آن! القاعده به راحتی از «مجاهد» و در عین حال، «دوست آمریکا» تبدیل به «دشمن شماره یک غرب» البته بعد از رفع تهدید اتحاد جماهیر شوروی می شود و اگر روزی شنیدید داعش هم از فهرست تروریستی آمریکا و اروپا خارج شده تعجب نکنید؛ چون همین الان هم داعش برای آمریکا فقط در عرصه تبلیغات، دشمن است. دنیای غرب هر زمان که لازم باشد و مصالح ایجاب کند وارونه می شود و اصلاح هایی مانند تروریسم و حقوق بشر برای آن، اساسا مفهوم مطلقی نیست.

اگر یک نویسنده در کنسولگری یک کشور قطعه قطعه شود، عامل این اقدام، ابتدا برای اقناع افکار عمومی تهییج شده از این جنایت، مورد عتاب قرار می گیرد اما نهایتا آنچه حقوق بشر را در قاموس غرب تعریف می کند فقط یک کلمه است؛ «منافع»؛ و این گونه است که نهایتا «مصونیت» غربی، شامل حال خونریزان می شود.

اگر کسانی مخالف جنگ افروزی ها، اشغالگری ها و مداخله های غرب باشند، حتی اگر در برابر زامبی هایی مانند داعشی ها بایستند، تروریست نامیده می شوند و اگر کسانی منافع غرب را تامین کنند حتی اگر خون دهها هزار شهروند بیگناه را در خیابان ها ریخته باشند، عملا تروریست تلقی نمی شوند، بلکه با امکانات وی آی پی و بالگردهای آپاچی آمریکا هم جابجا می شوند مانند آنچه درباره انتقال تروریست ها بین عراق و سوریه در حال رخ دادن است./ایرنا