هیچوقت به زندگی بدون فوتبال فکر نمی‌کنم

فوتبال ایلام جدا از آن که طی سالیان توانسته بازیکنان مستعدی را در سطح کشوری مطرح کند، در کنار آن مربیان طراز اولی هم داشته و دارد که در سطح منطقه ای و کشوری با تیم های تحت هدایت خود توانسته اند نام فوتبال ایلام را بیشتر از پیش بر سر زبان ها بیاندازند.

در مقطع کنونی، مدارس فوتبال بسیاری در سطح استان ایلام مشغول آموزش فوتبال پایه به نوآموزان و پرورش بازیکنان مستعد و منتخب در قالب گروه های سنی مختلف هستند و در بطن این مدارس، مربیان ارزنده و با تجربه ای هم به چشم می خورند که در کنار آموزش ابتدایی فوتبال، نکات کلیدی و اولیه مهارت آموزی را با جان و دل در اختیار علاقمندان به این رشته ی پرهیجان قرار می دهند.
یکی از این مربیان، “داریوش زمانی؛” مربی جوان و محجوب ایلامی است که در کنار اخلاق صمیمی و پسندیده اش، در قامت یک معلم دلسوز، اندوخته ی چندین ساله ی خود را بی کم و کاست با علاقمندان کوچک و بزرگ در زمین تقسیم می کند تا روح و اندیشه ی فوتبال را در ذهن سیالشان نهادینه کند و بتوانند با انگیزه ای مضاعف تمرینات تاکتیکی و تکنیکی و مالکانه را در مستطیل سبز دنبال کنند.
“داریوش زمانی” که از محله ی فوتبال خیز ” بلوار امام (ره)” شهر “ایلام” با توپ پلاستیکی پا به توپ شد و خیلی زود در اوایل دوره دبیرستان کار مربیگری را با تیم منتخب مدرسه آغاز کرد و از آن به بعد هم یک بازیکن خوب بود و هم یک مربی خوب. در ادامه هم به تجربیاتش اضافه کرد و امروز در کنار مربیان بزرگی همچون فرج شوهانی به آموزش اصول اولیه فوتبال به‌ نوآموزان در مدارس فوتبال ” ستارگان آبی” و ” مهر عظام ” مشغول است.

در راستای معرفی بیشتر و گفتگو با ایشان، در یکی از روزهای بهاری اردیبهشت ۱۴۰۲ در زمین چمن کارگران شهر ایلام بعد از ساعت تمرین با او هم کلام شدیم:

** یک بیوگرافی کوتاه و تاریخچه ی فوتبالی تان:

+ با افتخار بیش از ۲۵سال به عنوان مربی در خدمت جامعه فوتبال مخصوصا فوتبال پایه هستم. در زمان نونهالی و مصادف با جنگ تحمیلی، سرگرمی ما توپ و زمین خاکی بود. در نوجوانی و جوانی هم با توپ پلاستیکی و گل کوچک سرگرم بودیم و چون محله ما در بلوار امام (ره) یکی از فوتبال خیز ترین مناطق ایلام بود، من هم علاقه شدیدی به فوتبال پیدا کردم.

** فوتبال را به صورت جدی از کجا آغاز کردی؟

+ اولین باشگاهی که بازی کردم باشگاه عقاب در رده نوجوانان بود که هنوز هم خاطرات آن دوران را در ذهنم مرور می کنم. در کنار اساتید عزیزی همچون گوهرسودی، افراخته، میرپناهی، هادی گلشنی ، محسن صالحی، حاجی رضایتی ، رضا کشکولی، جمشیدیان ، صادق کامران و جناب فرج شوهانی بسیار مشق فوتبال آموختم و از همین جا از همه این سروران تشکر و قدردانی می کنم.

** خیلی زود مربی شدید. بیشتر در این مورد توضیح بدهید:

+ در دوره دبیرستان مربی ورزش ما در سال آخر زیاد فوتبالی نبود و چون من در باشگاه فوتبال بازی می کردم، تمرینات تیم دبیرستان را به من سپردند و به نوعی اولین تجربه من با اعتماد مرحوم لطفی دبیر ورزش دبیرستان رازی در سال ۱۳۷۲و بازی های مدارس بود. بعد از آن با حمایت آقایان کشکولی و بساطی در مدرسه فوتبال هدف فعالیت خودم را آغاز کردم و سالها با این باشگاه به افتخارات و تجربیاتی دست پیدا کردم که در حال حاضر هم از آن تجربیات استفاده می کنم. بعد از آن به عنوان مربی در خدمت باشگاه ایرانجوان به مدت ۱۰ سال و همچنین باشگاه استقلال و چند وقتی هم در کنار پرسپولیس دره شهر در لیگ برتر نونهالان در خدمت اساتید عزیزم اله نوری و هاشمی بودم و اکنون هم درکنار استاد عزیزم جناب شوهانی در ستارگان آبی و مهر عظام فعالیت دارم.
در رده باشگاهی هم در کنار استاد رجبی و مهدی امیر آبادی در تیم چوار ۶۵ در لیگ کشور و همزمان سر مربی تیم امید باشگاه در لیگ کشور بودم. دو دوره هم در لیگ برتر بانوان سمت مدیر فنی تیم پالایشگاه گاز را بر عهده داشتم.

** از افتخارات دوران مربیگری برایمان بگویید:

+ افتخارات مربیگری من در کنار بازیکنانی بوده که با تمام وجود برای سربلندی ایلام و تیم خود تلاش کردند و سهم من در مقابل تلاش و تعصب بازیکنانم ناچیز بوده و باید بگویم که توانستیم بیش از ۲۰ عنوان قهرمانی در ایلام و شش مرتبه هم در لیگ کشور با تیمهایی که در خدمتشان بودم به کمک دوستان دیگر و بازیکنان با تعصبم به دست بیاوریم و یا تیم را به مراحل بالاتر ببریم. البته شکست هم درکار ما بوده و هست و آنجا درس گرفتم که باید به روز باشم و اطلاعات فوتبالی و مربیگری ام را افزایش بدهم.

** اگر بخواهید فوتبال را معنی کنید، چه می گویید؟

+ فوتبال برای من یعنی نفس کشیدن، آرام شدن و درست زندگی کردن و راستش را بخواهید اصلا نمی توانم به زندگی بدون فوتبال فکر کنم.

** شیرین ترین خاطره ی دوران مربیگری تان:

+ بهترین و شیرین ترین لحظه مربیگری من وقتی بود که ۵ بازیکن نوجوان تیمم به اردوی تیم ملی دعوت شدند و همچنین حضور تعداد زیادی از شاگردانمان در سالهای گذشته و اکنون در تیمهای پایه ای لیگ برتری مانند فولاد و راه آهن و پیکان و سایپا و…. باعث سربلندی و غرور من بودند و هستند.

**حالا یک خاطره هم بگویید:

+ خاطره ها زیاد هستند مثل برد در مقابل نونهالان فولاد خوزستان در اهواز به همراه پرسپولیس دره شهر و همه صعود تیم هایم به مراحل بعدی در لیگ کشور. اما جالب ترین خاطره در بوکان و بازی مقابل تیم گیلان غرب نماینده کرمانشاه بود که ۲ بر صفر عقب بودیم و باید برنده می شدیم. تیم مقابل ما بعد از زدن دو گل دست به تعویض زد و به نوعی خیالش برای برد و صعود راحت بود. من و آقای شوهانی و آقای شیخی در کنار زمین حرص و جوش زیادی می خوردیم که زحماتمان در حال هدر رفتن بود. ۱۰ دقیقه پایانی بازی را با چهار مهاجم ادامه دادیم و توی ۶ دقیقه و شاید هم کمتر از آن ۳ گل زدیم و قهرمان گروه شدیم و صعود کردیم.‌ داشتم بی هوش می شدم از فشار روحی و روانی در آن لحظات و هنوز هم صحنه های بازی و غم و ترس از حذف و شادی برد شیرینش را حس می کنم.

** توصیه تان به عنوان یک مربی برای جوانان و علاقمندان به فوتبال چیست؟

+ سخنم با جوانان این است که راه درست، راه راستی و نیک بودن را در پیش بگیرند. تلاش کنند و خسته نشوند چون آن جایی که فکرش را نمی کنند، خداوند مزد تلاش و درستی شان را می دهد. فوتبال یک روزی تمام می شود، جوری زندگی کنند و جوری بازی کنند که همه به آنها احترام بگذارند. بزرگترین نعمت در جامعه ما و ورزش، نگه داشتن حرمت دیگران است. تحقیر کردن، تهمت زدن، بدگویی کردن، غیبت کردن و خراب کردن دیگران فقط به خود ما لطمه می زند. خوب باشیم و به خودمان احترام بگذاریم و خوب همه را بخواهیم، جامعه به نیکی از ما یاد می کند و این بزرگترین هدیه هست.

** روی سخنتان با مسئولین چگونه است؟

+ مسئولین اگه در خدمتگزاری عادل باشند و صداقت در کار داشته باشند حرفی نمی ماند. ایلام در تمام رشته ورزشی استعداد دارد اما مشکلات زندگی منطقه ما خیلی ها را از ورزش دور میکند. آن عزیزانی که میز ریاست دارند اگر دست گیر این جوانان و در کنارشان باشند، دردشان را درک کنند، اسپانسر به ورزش تزریق کنند، از درصد ورزشی ادارات برای جوانان استفاده کنند خیلی از مشکلات حل می شود. البته ناگفته نماند که راستی و درستی در کار ایشان باید مشهود باشد که خداوند بزرگ مرتبه همیشه هوای این افراد را خواهد داشت.

جمله ی پایانی:

+ سپاسگزارم از وقتی که به من دادید. با آرزوی سربلندی برای ایران و ایرانی.