در اوج کفشهایم را آویزان کردم

حسین ابرویی از فوتبالیست های پیشکسوت ایلامی ساکن کرج است. او در سال ۱۳۷۹ و در اوج زمان فوتبالی اش، کفشهایش را آویزان کرد و امروز پسرش؛ ” علی ابرویی” که با نوجوانان پرسپولیس تمرین‌ می کند، جا چای پدر گذاشته تا موفقیت هایش را تکمیل کند.

ابرویی که متولد ۱۳۴۸ شهر ایلام است،

فوتبالش را از ۷ سالگی در مدرسه و زمین های خاکی آغاز کرد و در ادامه به صورت حرفه ای راهش را ادامه داد.

او ابتدا به تیم دارایی ایلام در رده بزرگسالان پیوست و با تیم منتخب استان ایلام هم در بازی های لیگ قدس (لیگ منتخب استان ها) نتایج خوبی را کسب کردند.

این پیشکسوت فوتبال در ادامه تیم نساجی مازندران را برای بازی و کسب افتخار انتخاب کرد. در آن سالها که در قائمشهر بود به تیم منتخب جوانان مازندران رفت و در سال ۱۳۶۷ قهرمانی جوانان ایران را کسب کردند.

هنگامی که وارد رده سنی امید شد، زمان خدمت سربازی اش فرا رسید و همان سالی که به خدمت سربازی رفت، دعوت نامه ای از تیم ملی امید به هیئت فوتبال ایلام رسید.

از این‌ که به تیم ملی امید دعوت شده بود همه خرسند بودند، اما مدتی گذشت و خبری نشد و حسین هم‌ فرصت‌ نکرد به تنهایی پیگیر شود و دیگر نتوانست به اردوی تیم‌ امید به مربیگری حسن حبیبی برود و امروز هم حسرت آن‌ موقعیت را می خورد که نتوانسته به حقش برسد.

ابرویی بعد از سربازی فوتبالش را از سر گرفت و بعد از نساجی به تیم ذوب آهن اصفهان رفت. آن‌جا هم‌ چند سال توپ زد. بهرام عاطف و محمود یاوری مربیان ذوب آهن بودند. او در ذوب آهن سال های خوبی را پشت سر گذاشت. بعد از چند سال به تیم های شاهین تهران و کشاورز تهران رفت اما به آن چیزی که می خواست نرسید و در سال ۱۳۷۹ در اوج آمادگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.

حسین ابرویی اکنون در کرج زندگی می کند و تمرینات پسرس با جدیت دنبال می کند.