«بارش قلم در هوای دوست» (یادداشتی به مناسبت برگزاری مراسم تجلیل از خداداد ابراهیمی) ✍️ظاهر سارایی

دکتر عباس صیدی با تحلیل و بررسی آثار و دکتر سپیدنامه جامعه شناس و پژوهشگر و استاد ظاهر سارایی شاعر برجسته و نام آشنا، یادداشت‌هایی فاخر در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند.

در یادداشت استاد ظاهر سارایی آمده است؛

🔻امروز مراسم مختصر اما گرم و پرمحتوایی، در سالن کوچک اداره‌ی استاندارد با میانداری سازمان کتاب‌خانه‌ها و ریاست محترم آن خانم حیدری، با حضور جمع قابل توجهی از شاعران و ادبا و اهالی رسانه و کنشگران فرهنگی، در تجلیل از آقای خداداد ابراهیمی برگزار گردید.

خداداد ابراهیمی، بیشتر چهره‌ای رسانه‌ای شناخته می‌شود اما به گواهی آنچه امروز دیدیم، در بین جماعت ادبا و شعرا نیز محبوب است و حضور گسترده‌ی این طیف در این مراسم، گواهی بر این مدعاست. خداداد، فرهنگی بازنشسته است و سال‌ها در دبیرستان‌های ایلام، ادبیات فارسی و زبان عربی تدریس کرده، اما هرگز بازنشسته‌ی فرهنگی نبوده است. داستان نوشته، از زبان عربی کتاب ترجمه کرده، سفرنامه نوشته، مدیر رسانه بوده، ریاست خانه‌ی مطبوعات کشور را برعهده داشته، به آموزش داستان‌نویسی و روزنامه‌نگاری همت گمارده، با قلم روان و روشنش، یادداشت‌هایی شیوا نگاشته و هماره در پی مطالبه‌ی حقوق شهروندان بوده و هرجا که توانسته گره از مشکلی گشوده است. اینک، اگر چه دیر و دور، و اگر چه نه‌چندان مراسمی در خورد او، چنانکه باید و شاید؛باری، این مراسم تجلیل از ایشان، جای تحسین دارد. مراسمی که به خواندن شعر و تجلیل و تمجید از استاد ابراهیمی گذشت و حاضران لحظاتی در فضایی ساده و صمیمی و بی‌حاشیه‌ شناور بودند.

من و خداداد، دوستان دیرین،‌ و هم‌محله‌ای و همکلاسی بوده‌ایم و هنوز هم آن پیوند مهر و دوستی، همچنان بین ما برقرار است و اندکی هم ژرف‌تر شده است. او را نیکو می‌شناسم و می‌دانم چه توانایی‌هایی دارد. گرچه او بیشتر رسانه‌ای می‌نماید، اما قدرت نویسندگی او به‌زعم من از همه بارزتر است. در ایام دبیرستان انشاهای خوبی می‌نوشت و از این حیث مورد توجه قرار می‌گرفت. بعدها نویسندگی را با انتشار کتاب داستان «عاطفه در غبار» به منصه‌ی ظهور رساند. او به رغم استعداد بسیاری که در داستان‌نویسی داشت، اما به زعم من آن را چندان جدی نگرفت و آنقدر وقت که می‌بایست برای آن نگذاشت، با این همه انتشار کتاب قصه‌های مردم ایلام، اوجی دیگر در کار نویسندگی او بود. این کتاب، را امسال ما در نشر زانا و با حمایت دوستان و اداره‌ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، به قلم شیوای نعمت‌الله داودیان به کردی ایلامی برگرداندیم و در تیراژ قابل توجهی چاپ و منتشر کردیم. این کتاب، نشان از علاقه و انس او با زبان مادری و فرهنگ غنی آن دارد.

یادداشت‌های شیوایش به نظر من اوج یادداشت‌ نویسی رسانه‌ای در استان است، هم به جهت بلاغت کلام و هم به جهت موضع‌گیری‌های صادقانه‌ای که می‌گیرد.

خداداد، همانگونه که از اسمش پیداست، داده و هدیه‌ی خداوند است به ما؛ و ما قدر این نعمت را می‌دانیم و خدای را به این سبب سپاس‌ گزاریم. برای استاد خداداد ابراهیمی توفیق افزون‌تر، طول عمر همراه با سلامت و سعادت از درگاه دوست آروزمندیم و به قول آن بزرگ:
دیر زیاد آن بزرگوار خداوند!