# طنز /دایره المحاسن آب‌ و مصرف زمینه!! * اسلام انصاری فر

نکته اصلی این است که عده ی کثیری که خیلی آب را دوست دارند و به آن عشق می ورزند، چاره ی مقابله با بحران را در مصرف بهینه!! یا همان مصرف زمینه( ریختن آب بر زمین ) می دانند و اعتقاد دارند که آب در رفتن است که قدر دارد و گرنه در ماندن می گندد. یا به قولی:

هستم اگر می روم
گر نروم نیستم

استفاده ابزاری از شیلنگ!

دوست داران آب آن قدر به نظافت اهمیت می دهند که با شیلنگ به جز حیاط و ماشین، پیاده رو جلوی منزل و همسایه های چپ و راست و کمی تا قسمتی از خیابان را هم شستشو می دهند تا ایمانشان کامل شود، چون به خوبی می دانند که نظافت از ایمان است!

خواص آواز زیر دوش!

هنگامی که زیر دوش حمام قرار می گیرند، بادی به غبغب انداخته، حنجره را به تحرک وا داشته و با آوازی ” خوش خراش” به طبع لطیفشان جلایی تازه می دهند و اهل منزل و تا حدودی همسایه های نزدیک را از هنرشان به فیض می رسانند.

حتی برخی اعتقاد دارند خواندن زیر دوش باعث شستشوی صدا و بالارفتن کیفیت آن می شود.

هر چه‌ دوش آب بیشتر باز باشد، حنجره هم بازتر شده و کیفیت صدا بالاتر می رود.

” شنا ممنوع” خیلی تابلو است!

این عزیزان آب طلب به این امر کاملا اطمینان دارند که ” شنا ممنوع” یک جمله ناتمام است و در واقع ” شنا ممنوع نیست” بوده که بر اثر عدم کامل نبودن سواد مسئولین مربوطه از قلم افتاده است. اصلا آب مفت باشه، کوفت باشه. باید دل به آب زد. اصلا این مسئولین سوادشان نم کشیده، مثلا به جای این که در داخل پارک ها بنویسن: ” پارک ممنوع!” در جلوی درب منازل و مکان هایی می نویسند که هیچ ربطی به پارک ندارد.

آب را گل بکنیم!

آنها اعتقاد دارند آب اگر یک جا بماند می گندد یعنی این آب داخل لوله ها باید بیرون بریزد تا نگندد و به همین خاطر حتی وقتی شیرآب خراب می شود و آب چکه چکه بر زمین می افتد ، از این که آب هدر نمی رود و بو نمی گیرد، خرسندند.

“صرفه” به معنی بهره و فایده است و با “جویی” که بیاید می شود “صرفه جویی” یعنی فایده خواستن و هنگامی که بحث صرفه جویی در مصرف آب پیش می آید به این نتیجه می رسند که برای این که از آب بهره کافی ببریم باید آن را مصرف کنیم و نگذاریم داخل لوله ها یا ته چاه های آب بگندد. ( هر چه بگندد نمکش می زنند، حالا اگر آب بگندد چی بهش می زنند؟ پس نباید بگذاریم بگندد… )

به قول شاعر: آب را گل نکنیم و این جا شاعر منظورش همین بوده که بگذاریم آب هی بریزد و روان باشد تا گل نشود یعنی نگندد!!

البته در جایی آمده است که آب را گل بکنیم( و چنین بود که گلاب کشف گردید) و خاصیت آن این است که در هنگام قطع آب از گلاب می توان در راه اندازی و خنک کردن کولرآبی استفاده‌ کرد و مهم ترین خاصیت آن این است که فضا را معنوی می کند!.

در دیده به جای خواب “آب” است مرا

آنچنان در حس ” آبریزی” فرو رفته اند که حتی با پای پیاده وارد حریم شعر شده و با برقراری تعامل
و برداشتن فاز عارفانه دست در تفسیر شعر “ابوسعید ابوالخیر” برده و این شاعر بزرگ را در زمره ی دوست داران آب جای داده اند؛ با این عقیده که ابوسعید علاقه ی وافرش به آب را در مصرع اول رباعی اش آورده و به صراحت بیان کرده که شبها آن قدر به فکر آب هستم که خواب از چشمم پریده است و این بدان معناست که شاعر در اینجا چه ماهرانه دستی بر آب داشتن خود را به تصویر کشیده است:
در دیده به جای خواب، ” آب” است‌ مرا
زیرا که به دیدنت شتاب است مرا
گویند بخواب تا به خوابش بینی
ای بی خبران چه جای خواب است‌ مرا

( ابوسعید ابوالخیر)

تکریم آب آور خانه!

از همان ابتدا وقتی یادگیری علم با ” بابا آب داد” شروع شد، فهمیدند که بابا چه قدر مهربان و زحمتکش است و از آن زمان در مصرف آب بیشتر تلاش کردند تا زحمات بابا به هدر نرود، و این که اگر هم کسی بر مصرف بیشتر از اندازه شان خرده گرفت، بگویند به شما چه ربطی دارد، آب را بابایمان آورده است و لطفا در مسائل خانوادگی دخالت نکنید!.

البته بابا در دادن نان هم تلاش بسیاری کرده، اما چون ابتدا آب را با‌ خود آورده باید از بابا به عنوان ” آب آور خانه” یاد کرد.

عده ای هم بر این عقیده اند که چرا از کلمه ی پدر به جای بابا استفاده نشده که این هیچ ربطی به موضوع آب‌ ندارد و عده ای هم که در واقع همان عده ی اول هستند، عقیده دارند که در اینجا زحمات مادر در آبرسانی به خانواده نادیده گرفته شده است.

ضرب المثل های خیس!

آب در هاون‌کوبان همچنان بر این عقیده اعتقاد دارند که ضرب المثل “آب از سرش گذشته” در مورد کسی است که به خاطر علاقه ی شدیدی که به آب دارد در چشم بصیرت دوستداران آب عاشقی است که آب چنان خط استوا از روی سرش گذشته و رد آن بر جای مانده است.

البته در مورد ضرب المثل های آبکی تعبیرات متفاوتی دارند. مثلا در مورد “آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب “، در این جا بر این باورند که وجب در این ضرب المثل اشتباه آمده و در واقع رجب بوده و مفهوم آن این است که رجب سالک شوریده ای بوده که علاقه ی بسیاری به آب داشته است. حالا فرقی نمی کند چند رجب باشند، هنگامی که یک رجب عاشق شود، انگار که صد رجب عاشق شده اند.

خیلی ها هم به این بنده های خدا که آب را خیلی دوست دارند، گیر چند پیچ می دهند و نمی گذارند آب خوش از گلویشان پایین برود. این خیلی ها نمی دانند وقتی چاهی را حفر می کنی تا به آب برسی، باید اول خودت سیراب شوی و بعد به بقیه تعارف کنی و مصداق آن این ضرب المثل است که: “چاه بکن بهر کسی، اول خودت، دوم کسی.”

و اینگونه بود که ضرب المثل های آبکی از عرق شرم، حسابی خیس شدند !

دو قدم مانده به آب

آن هنگام که از بوی نم کلمات بر موکت پاره ی ذهنم عاجز می شوم، تشنگی ام تشنه می شود. لیوانی برمی دارم و به سراغ شیر آب می روم … آب قطع است…!!