روزگار بی مالک در “قنات مَلک”    * نجمه حسنی

به گزارش ایرنا، روستای قنات ملک که اکنون سوز سرمای کوچه های خاکیش گواه بر فقدان حضوری عظیم، ارشمند و پشتوانه ای بی بدیل دارد، درست ۱۰ روز مانده به عید نوروز سال ۱۳۳۶ با تولد فرزند سوم فاطمه بنت اسد غرق در شادی و سرور شد.

پدرش حسن که تاکید بر لقمه حلال خوردنش نقل زبان خاص و عام بود نام سومین فرزندش را قاسم گذارد، کودکی که کائنات بر بزرگ و جهانگیر شدن نام و جایگاه آن کودک گواهی دادند.

و حالا نزدیک به یک سال است که او را گم کرده ایم و در پی نشانی از بویش از این کوچه به آن برزن می رویم.

کوچه های شیب دار قنات ملک را در جستجوی نشانی از او بالا و پایین می رفتم، خنکای هوا و دیدن مناظر زیبایی که هر کدام نام و یاد سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی را در فکر و ذهنم تداعی می کرد حال دلم را بهبود می بخشید.

خیابان اصلی روستای قنات ملک را که به آخر رسیدم در پس شاخه های بی برگ درختی کنهسال، مسجدی با ابهت خودنمایی می کرد، مسجدی که بوی سخاوت و بوی بزرگی حاج قاسم را بیش از هر جای دیگری از این روستا داشت.

مسجدی که به گفته مسئول پایگاه بسیج روستای قنات ملک با همت حاج قاسم بنا شده است.

دوست محمدی می گوید: در این مکان خانه پدری سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی بنا شده بود که با همت ایشان و کمک اهالی تبدیل به مسجد شد.

وی ادامه داد: خانه پدری سردار سلیمانی برای ساخت مسجد جامع روستا کوچک بود و باید منازل اطراف نیز خریداری می شد، لذا حاج قاسم گفت، هر کس می تواند ملکش را وقف کند و اگر کسی توان مالی ندارد ملک را از او می خریم.

وی گفت: حاج قاسم بارها تاکید کرد که این مسجد برای استفاده اهالی روستاهای همجوار نیز هست.

مسئول پایگاه بیسج روستای قنات ملک ادامه داد: سردار قبل از تخریب خانه پدری برای ساخت مسجد، خانه ای ساده و محقر در جوار مسجد برای پدر و مادرشان ساختند.

به دنبال یافتن نشانی از او که همه نامش را به نیکی می برند، وارد مسجد جامع روستا شدم، همه جا بوی سردارمان را می داد، در و دیوار، ستون ها، محراب، فرش های سبز رنگ، منبر و حتی مهرهای نماز.

 وسط مسجد ایستادم و دور و برم را نگریستم، عکس و بنرهایی که حاوی جملات و عکس هایی از سردار دلها بود در و دیوار مسجد را پوشانده بود.

امام جماعت مسجد جامع اهل بیت (ع) روستای قنات ملک که این روزها بیش تر از همیشه دلتنگ سردار خوبی ها است در ورودی در مسجد به استقبال ما آمد و بدو آغاز آشنایی از خاطرات و توصیه های سردار برایمان گفت.

حجت الاسلام مهدی شجاع الدینی که سه سال است به خواست سردار سلیمانی در این روستا ماندگار شده و این را برای خود افتخاری بس بزرگ می داند افزود: تمام لحظات بودن سردار برای مردم این منطقه خاطرات ماندگاری است.

وی به اجرای طرح حمایت از مردم که توسط حاج قاسم به مرحله اجرا در آمد اشاره و تصریح کرد: حاجی با همه مردم مهربان بود و همانند پدری دلسوز به داد آنها می رسید.

وی ادامه داد: مردم این منطقه به محض بروز مشکلی در زندگیشان به حاج قاسم به عنوان اولین مرجع حمایتی مراجعه می کردند.

 جایگاه عظیم نماز نزد حاج قاسم

وی با اشاره به یکی از خاطرات خود از سردار سلیمانی گفت: حاج قاسم تاکید داشت نماز جماعت باید همواره در این مسجد برگزار شود.

امام جماعات روستای قنات ملک گفت: از زمانی که حاج قاسم به من امر کردند در این روستا بمان و من از تو حمایت می کنم من حمایت های وی را دیده ام تا هم اکنون حتی بعد از شهادت وی این حمایت ها را بیشتر احساس کرده ام.

یک صبح زمستان بود چندین سانتی متر برف باریده بود، هوا سوز بدی داشت، من در مسجد برای اقامه نماز صبح آماده می شدم که دیدم حاج قاسم بدون حضور همراهانش و با لباس مبدل بلوچی و کتی که روی سرشان انداخته بودند وارد مسجد شدند و پشت سر من به نماز ایستاد بعد از نماز صبح دعای عهد را خواندم و این مکان شهادت می دهد که حاج قاسم از همان اول دعا تا آخر با حالت زار شروع به گریه کرد و اشک ریخت.

حجت الاسلام شجاع الدینی ادامه داد: جمعیت با اشک های حاج قاسم منقلب و حال دعای او به همه منتقل شد لذا این دعا خیلی متفاوت بود.

وی اظهار داشت: حاج قاسم دغدغه برگزار شدن نماز در مسجد روستای خود را داشت و همواره بر این اصل تاکید می کرد.

امام جماعت روستای قنات ملک بیان کرد: سپهبد شهید سلیمانی و خانواده شان در طول ماه محرم سه روز در روستای قنات ملک عزاداری می کردند و در این مدت علاوه بر عزاداری به درد دل تک تک مردم روستا رسیدگی می کرد.

وی گفت: حاج قاسم هر زمان که به مسجد روستا می آمد، کنار نزدیک ترین ستون مسجد که روبروی منبر قرار داشت می نشست و به صحبت هایی که می شد خوب گوش می کرد و در روضه خوانی ها بسیار زاری می کرد.

حجت الاسلام شجاع الدینی افزود: شب تاسوعای امسال حاجی به مسجد آمد و به من گفت، ۴۵ دقیقه صحبت کن و یک ربع روضه بخوان، من هم اطاعت امر کردم، حاج قاسم کنار همان ستون نشست و بعد از گوش کردن به صحبت ها پای منبر با روضه خوانی مانند ابر بهار اشک ریخت.

به همراه امام جماعت مسجد قنات ملک راهی گلزار شهدای روستا شدیم؛ مکانی که در کنار شهدا پذیرای پدران و مادرانی است که فرزندان خود را بی دریغ تقدیم اعتلای این آب و خاک کرده اند.

 در میان قبر والدین شهدا ۲ سنگ قبر به نام فاطمه سلیمانی بنت اسد و حسن سلیمانی فرزند حسین توجهم را جلب کرد، مادر و پدر سردار دلها، همان هایی که اینچنین انسانی بزرگ را در دامان خود پرورش دادند.

اینجا زیر این سنگ های سرد ۲ ابر انسان آرمیده اند که رفتار، منش و افکار نیکشان فرزندی اینچنین به ثمر رساند که دنیایی را مات و مبهوت خویش ساخته است.

از ارادت حاج قاسم به پدر و مادرشان هر چه بگوییم کم است، ارادتی که بی پایان و دریغ بود، از بوسیدن پاهایشان گرفته تا اجرای مو به موی فرامینشان اندکی از رویه سردار دلها در خضوع و خشوعش نسبت به والدین است.

کمی آنطرف تر از مزار پدر و مادر حاج قاسم، فاطمه ای دیگر آرمیده که مادر، همسر و خواهر شهیدانی از جنس نور است، دیدن مزار فاطمه جلالی و عکسی که روی دیوار کنار مزار نصب شده است، حکایت از عزت فاطمه های این روستا دارد؛ عزتی که انگار نصیب برخی افراد خاص می شود و بس.

 امام جماعت روستا گفت: حاج قاسم به شدت به فاطمه جلالی مادر، همسر و خواهر شهید جلالی عرض ارادت داشت و امکان نداشت به روستا بیاید و خدمت وی نرسد.

هوای سرد زمستانی مانع حضور پیر و جوان به آرامگاه والدین سردار سلیمانی نمی شد، کمی آنطرف تر از گزار شهدای روستا، در کوچه پس کوچه های سنگلاخی روستا گلی حکایت های زیبایی از سردار سلیمانی به خاطر دارد.

بعد از کمی پرسه زدن در کوچه ها، خانه بی بی گلی را با کمک مسئول بسیج پیدا کردم و پای درد دلش نشستم.

بی بی گلی از جای خالی حاج قاسم گلایه ها دارد، او که سنگ صبورش را از دست داده است می گوید: حاج قاسم انسانی خاکی بود و هر زمان به روستا می آمد به ما سر می زد و از همه دلجویی می کرد.

وی گفت: مدتی باران نبارید بود یک روز حاج قاسم به من گفت، دعا کن و از خدا بخواه باران ببارد من هم مثل همه مردم دعا کردم و باران بارید، حاج قاسم به من گفت تو نزد خدا آبرو داری از شما خواهش می کنم دعا کن من به شهادت برسم.

بی بی گلی ادامه داد: از این حرف حاجی ناراحت شدم و گفتم خدا نکند تو به شهادت برسی، تو برادر و امام ما هستی من چطور می توانم دعا کنم شهید بشوی! هر چه کردم زبانم به این دعا گشوده نشد، برای اینکه خواسته سردار را رد نکرده باشم دست هایم را بلند کردم و گفتم خدایا، حاجی ما را سربلند و عاقبت بخیر کن.

وی ادامه داد: حاج قاسم مثل فرزند ما بود او برای همه مردم خوب بود، حواسش به همه بود و مراقب بود افرادی که توان مالی پایین تری دارند به سختی نیفتند.

بی بی زهرا هم از محبت های حاج قاسم می گوید و نبودن سردار را دردی جانکاه و بزرگ می داند.

او که جسم و جانش از شهادت سردار آزرده است می گوید: حاج قاسم برای اهالی این روستا مانند پدری مهربان و دستی یاریگر بود.

او از روزگار نچندان دوری می گوید که همسرش در بستر بیماری بوده و حاج قاسم برای عیادت از وی به خانه آنها رفته و بعد از رفع مشکلات پیش رویشان و با آنها عکس یادگاری گرفته بود.

وی گفت: حاج قاسم گفتن شوخی نبود، او یار بینوایان و مظلومان بود حیف که از کفمان رفت، او یار امام زمان (عج) بود و هر زمان برای اهالی روستا مشکلی پیش می آمد صبر می کردیم تا حاج قاسم بیاید و مشکلمان را حل کند.

مردم قنات ملک بعد از شهادت حاج قاسم بی پناه شدند

 حاج علی نیز از مهربانی های سردار دلها می گوید: او که کمرش را رنج شهادت پسر خمیده کرده، دلش به دست نوازش مردی رئوف خوش بود که جای پسرش را برایش پر کرده بود و حالا دیگر از مهربانی های او خبری نیست.

او از کمک های حاج قاسم به روستاییان بی بضاعت مناطق مختلف گفت و افزود: او برای همه خیرخواه بود و خدا هم برایش خیر خواست.

بعد از شنیدن صحبت های همسایه های حاج قاسم به این فکر بودم که گاهی خدا چه عزت و عظمتی به انسان ها می دهد، به راستی این عزت از کجا می آید و چگونه می شود خودت را آنقدر رشد بدهی که لباس تک سایز شهادت اندازه ات شود.

پیر زن و پیرومردها، درخت های و کوچه های روستای قنات ملک، حالا بعد از گذشت قریب به یک سال درد بی مالک شدن را فریاد می زنند و این از حال نزارشان، حرف هایشان، برگ های ریخته درختانشان، کوچه های سوت و کور روستا و مسجد بی مالکشان معلوم است.

 قنات ملک روستای بی مالک، در فاصله ۱۸۵ کیلومتری غرب کرمان واقع شده است./ایرنا