▫️حاشیه نگاری دیدار روزنامه نگاران با امام جمعه ایلام

بعدازظهرِ سه شنبه ۱۶ دی ماهِ ۹۹ فضای حسینیه دفتر امام جمعه ایلام آکنده از شور و شوق تعدادی از اصحاب رسانه بود که در قالب “سازمان بسیج رسانه” با حجت الاسلام والمسلمین الله نور کریمی تبار دیدار داشتند؛ کسانی که به دنبال سنگ صبوری بودند تا بتوانند دغدغه های شان را با او در میان بگذارند.

با ورود نماینده ولی فقیه، صلواتی فضا را عطرآگین می کند؛ رد پای شوقِ این دیدار را می شد از نگاهِ تک تک همکاران دنبال کرد، شوقی که چشمانِ “شیخِ صبور” را نیز درنوردید. از همان حرف های اول همکاران می شود تمایز این دیدار را به خوبی فهمید. بخصوص در حرف های آن همکاری که با صراحت – که برآمده از ذات خبرنگاری و مطالبه گری اوست- از امام جمعه میخواهد که از مدیر فلان دانشگاه حمایت -ولو ضمنی- نکند.

همکاران، سوال پشت سوال مطرح می کنند؛ گویی گوش کردن و یاداشت برداری شیخ، آنها را برای پرسش و بیان مسائل بیشتر تهییج می کرد؛ هیچ منعی برای طرح مسائل وجود نداشت و نگاه مشفقانه ی “شیخِ آرام” هر دغدغه ای را از ذهن خبرنگاران می زدود.

در چهره های ماسک زده مهمانان، تنوع و تکثر فکری و سیاسی حرف اول را می زند، انتخابی از سوی میزبان در کار نیست، همه می توانند هر مقدار که بخواهند از هر دری سخن بگویند. اعتدالِ “الله نور” راه را بر گفتگوی بی پیرایه همه ی مهمانان باز می گذارد.

فرصت سخن به هرکدام از آنها که می رسد، حرف های زیادی برای گفتن دارند، نگاه روزنامه نگاران همواره منتقدانه است؛ از شکایت های برخی مدیران از خبرنگاران، ناتوانی برخی مدیران در رفع مشکلات مردم، اشرافی گری برخی روحانیون، تفاوت قائل شدن بانک ها بین مردم در ارائه تسهیلات، خراب کردن خانه بر سر مردم و برخی ناعدالتی های دیگر گلایه دارند.

روزنامه نگارِ اصلاح طلب از چتر گشوده ی نماینده ولی فقیه بر سر تمام جریان های درون نظام تشکر می کند؛ یکی از بانوانِ حاضر در جمع نقبی به نقش رسانه ها و پیگیری امام جمعه در ابطال مزایده معروفِ شهر می زند؛ یکی از پیشکسوتان در میانه  از فیک نیوزها سخن به میان می آورد؛ دیگری از ظرفیت های معطل مانده ایلام دادِ سخن سر می دهد؛ بانویی تخریب ساخت و سازِ مردم بی سرپناه را شایسته ی نظام اسلامی نمی داند. سرفصل مشترک تمام درد دلها “وحدت” و “توسعه استان” است. قریب ۲۰۰ سال تجربه کار خبری و نویسندگی در کنار هم، هم افزایی شده است تا روزنامه نگاران در کنار او به درد دل بنشینند.

شروعِ سخن آقای “کریمی تبار” با گرامیداشت یادِ سردار سلیمانی است و در همان ابتدا رسم تجلیل یارانِ سفر کرده ی عرصه رسانه را از یاد نمی برد. همه ی سوالات را یاداشت کرده و اکنون پاسخ می دهد؛ یک نشست خبریِ بی سابقه و نامحدود.

از نقش رسانه ها در پیشرفت جامعه و محاسن آزادی نقد و انتقاد می گوید؛ ائمه ی جمعه را هم به نوعی از جنس اصحاب رسانه می داند؛ خود را نیازمند نقد و رسانه ها را ریه تنفسی جامعه میداند، می گوید که گاهی باید دردها را گفت؛ در میانه صحبت خود توصیه ظریفی به رعایت انصاف و قانون در نوشته ها می کند تا برخی ها سوءاستفاده نکنند.

“الله نور” اگرچه از مشکلات می گوید اما آنها را آنچنان هم بزرگ نمی داند. حرف های او در توصیه به “عدم یأس” و “امید به آینده بهتر” می رسد تا رنگ ناامیدی و گلایه آرام آرام از چشم مهمانان کنار برود.

نماینده رهبری در استان شماره تلفن همراهش را به تمام مهمانان می دهد و از آنان می خواهد در هرجا و به هر دلیلی که در حق مردم اجحاف شده و یا می شود، رسالت خود را بجا بیاورند تا فضا برای افرادی که از جهلِ مردم به قانون سوءاستفاده می کنند، ناامن شود.

“شیخِ میزبان” اشاره کوتاهی هم به زحمات “سلیمانی دشتکی” در استانداری ایلام می کند و می گوید از نزدیک شاهد تلاش و پیگیری های دلسوزانه ایشان در استان بوده و با توجه به زمانِ اندکِ باقیمانده تا پایانِ این دولت، کس دیگری نمی توانست بهتر از ایشان به ایلام خدمت کند.برای همین از اختیارات مقام معظم رهبری برای ماندن وی در استان استفاده کردیم.

کریمی تبار، از “نقش فراموش شده عشایر در جنگ” می گوید و بر اجرای عدالت و حق مردم خیلی تاکید دارد. گویی نگرانی او برای فردای ایلام، نگرانی پدری بر آینده فرزندش است…

با پایان جلسه ساعت به ۵ و نیم عصر رسیده؛ بعد از گرفتن عکس یادگاری، تازه گعده روزنامه نگاران شروع شده و ادامه دارد؛ در حرف همکاران یک فصل مشترک بود، رضایت از اینکه توانسته بودند بی هیچ دغدغه و نگرانی از عواقب احتمالی، نظرات، تحلیل ها و درد دل های خود را به نماینده مقام معظم رهبری در استان واگویه کنند.