وقتی دل ابتهاج کربلایی شد

امروز ۱۹ مرداد ۱۴۰۱ با اتفاقی تلخ در تقویم فرهنگی ایران ثبت شد. صبح مردم ایران با پیام یلدا ابتهاج، فرزند سایه در فضای مجازی مواجه شدند که نوشته بود: «بگردید، بگردید، درین خانه بگردید/ درین خانه غریبید، غریبانه بگردید/ سایه

سایه ما با هفت‌هزارسالگان سربه‌سر شد.»

او که پیش از این نیز به دلیل نارسایی کلیه در بیمارستانی در آلمان بستری شده‌ بود، اما این بار دعوت حق را لبیک گفت و آیتسن بر زمین نهاد.

کتاب پیر پرنیان اندیش کتاب خاطرات هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه از شاعران نام آشنای ایرانی به قلم میلاد عظیمی و عاطفه طیّه است. در این کتاب ۲ جلدی که به‌صورت مصاحبه با هوشنگ ابتهاج تهیه شده تلاش شده تا به اجمال، تصویری جامع و منسجم از ساحات گوناگون زندگی و شخصیت سایه عرضه شود. کتاب پیر پیرنیان اندیش توسط انتشارات سخن به چاپ رسیده است.

در بخشی از کتاب پیر پرنیان‌اندیش به روایتی از روز هشتم ماه محرم اشاره شده‌است. عظیمی در روریارویی با ابتهاج متوجه می‌شود که او اشک ریخته‌است. در گفت‌وگو مشخص می‌شود، سایه با روضه‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شود، اشک ریخته‌است. در نتیجه اصرار عظیمی و طیه، ابتهاج قبول می‌کند شعری که با عنوان «اربعین» که برای سیدالشهدا سروده را بخواند.

در روایت این روز از کتاب می‌خوانید: «امروز هشتم محرم بود و عصر به خانه سایه رفتیم. سایه مغموم بود و از چشم‌هایش معلوم بود گریه کرده. عاطفه گفت: «بازم شیطونی کردین؟» سایه خندید. پرسیدم «اتفاقی افتاده؟»

– نه! شما می‌دونین که تلویزیون همیشه جلوم روشنه. هر کانالی هم که می‌زنم داره روضه و نوحه نشون می‌ده. من هم گوش می‌کنم و خب گریه‌ام می‌گیره. می‌شینم با اینها گریه می‌کنم. (لبخند می‌زند.)

پس از چند دقیقه گپ و گفت، سایه می‌گوید: «سال‌ها پیش یک شعری گفتم به اسم «اربعین» که تمومش نکردم»

با تعجب اصرار می‌کنم شعر را بخواند و می‌خواند:

یا حسین بن علی

خون گرم تو هنوز

از زمین می‌جوشد

هرکجا باغ گل سرخی هست

آب از این چشمه خون می‌نوشد.

کربلایی است دلم

امیرهوشنگ ابتهاج زاده ۶ اسفند ۱۳۰۶ متخلص به سایه، شاعر و پژوهشگر ایرانی است که بسیاری پرداخت زبانی وی را در اشعارش به حافظ نزدیک می‌دانند. از جمله آثار وی می‌توان به «نخستین نغمه‌ها »، «سراب»، «سیاه‌مشق»، «زمین» و «حافظ به سعی سایه» اشاره کرد./ایرنا