قسمت آخر هم‌گناه‌ و خانواده‌ای که پایان ندارد

قسمت آخر سریال «هم‌گناه» در راه است و می‌توان گفت بعد از سریال «شهرزاد» تنها سریالی است که توانسته مخاطبان را در انتظار نگه دارد تا بدانند ماجراهای هر شخصیت در سریال به کجا می‌رسد.

در این هفته قسمت بیست و چهارم سریال «هم‌گناه» به کارگردانی مصطفی کیایی توزیع خواهد شد و حالا بیشتر گره‌های سریال باز شده‌اند و بیماری پیمان و بیماری او و مشخص شدن شخصیت گورکن، پدر و پسر را بر سر راه هم قرار داده است.

 به تصویر کشیدن خانواده در روزگار جدید

«هم‌گناه» داستانی معمایی، عاشقانه و خانوادگی دارد. محسن کیایی درباره اهمیت خانواده در این سریال گفته بوده: «خانواده برای ما خیلی اهمیت دارد. ما قرار نیست موضوع را حل کنیم. تلاش ما بر این بود که واقعیت را نمایش دهیم. تضاد و تفاوت بین نسل‌ها را نمایش دهیم. قدیم هر ده سال تغییر در نسل‌ها داشتیم اما امروزه هر دو یا سه سال این تغییرات وجود دارد. نخواستیم در نشان‌دادن این شرایط افراط و تفریط کنیم. خانواده جایگاه بسیار مهمی دارد و تلاش داریم بگوییم خانواده چطور می‌تواند کنار هم باشد.»

محسن کیایی که علاوه بر بازیگر نقش آرمان، نویسندگی این سریال را برعهده دارد توانسته به درستی چالش‌های موجود در روابط خانوادگی را نشان دهد. پدر و مادرهایی که می‌خواهند نقش کنترل‌گری خود را حتی در انتخاب همسر فرندانشان داشته باشند و از آن سو فرزندانی که دیگر به این مناسبات تن نمی‌دهند و می‌خواهند تصمیم‌گیر اصلی زندگی باشند.

 در این سریال چالش‌های خانواده‌ها در تفاوت‌های نسلی نشان داده شده است. فرزندانی شاید یاغی از دید پدر و مادرشان که می‌خواهند مسیر خود را پیش بروند اما درگیری‌های عاطفی با خانواده دارند و نمی‌خواهند آنها را دلشکسته کنند و به خاطر گره‌های عاطفی که دارند نمی‌خواهند برای زندگی شخصی‌شان آنها را کنار بگذارند.

از سویی پدر و مادری نشان داده می‌شوند که اقتدار گذشته خود را ندارند و هنوز می‌خواهند بر فرزندانشان سلطه داشته باشند و در همین سریال نشان داده می‌شود پدری که از همسرش جدا شده اما نسبت به فرزندانش انعطاف بیشتری دارد، محل کارش که رستورانی کوچک و بدون زرق و برق است، مامن فرزندان و حتی دیگر اعضای خانواده است که با هر مشکلی که برای آنها پیش می‌آید سری به رستوران ایرج می‌زنند.

این سریال که ماجرای خانواده‌ای متمولی را نشان می‌دهد از زندگی بسیاری از مردم دور است اما روابط خانوادگی امری است که برای همگان وجود دارد و در این سریال به درستی نشان می‌دهد که پدر و مادر به شدت کنترل‌گر نسبت به فرزندان چه نقشی مخربی می‌توانند داشته باشند و در نهایت پدری از فرزندان خود با خبر است که پذیرای تغییرات فرزندان خود است.

برد با بازیگران خوب است

سریال مخاطب را با رازهای خانوادگی صبوری درگیر می‌کند؛ رازهایی که برملا شدن آن‌ها ممکن است شیرازه این خانواده منسجم را از بین ببرد. از سویی ضعف‌هایی در فیلم‌نامه وجود دارد که اگر بازی خوب بازیگران این سریال نبود، بیشتر از این به چشم می‌آمد.

ستاره‌های سینما و تلویزیون در این سریال جمع شده‌اند و نقش‌های کلیشه‌ای به آن‌ها سپرده شده تا ذهن مخاطب به‌راحتی آن‌ها را بپذیرد و با داستان سریال جلو برود اما همزمان گره‌های داستان و رازهای برملا شده مخاطب را غافلگیر می‌کند.

محسن کیایی قرار بوده در این سریال نقش «پیمان» با بازی پدرام شریفی را بازی کند. او خودش در این باره گفته است: « من قرار نبود نقش آرمان را بازی کنم. خودم دوست داشتم نقش پیمان را بازی کنم چراکه از نظر بازیگری این نقش برای خود من چالش بود، ولی اینجا مصطفی (کیایی) ترجیح داد که من ایفاگر شخصیت آرمان باشم در حالی که من طراحی این شخصیت را برای خودم ننوشته بودم.»

پرویز پرستویی، هدیه تهرانی، محسن کیایی، هنگامه قاضیانی، حبیب رضایی، مسعود رایگان، رویا تیموریان، مهدی پاکدل، شاهرخ فروتنیان، افسانه چهره آزاد، پدرام شریفی، روشنک گرامی، احسان کرمی، سوگل خلیق تمامی نقشی را که برعهده دارند به خوبی بازی کرده‌اند و برد اصلی این سریال برای بازی خوب بازیگرانش است./ایرنا