این چه وقت رفتن بود؟!

امروز ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ تاریخ تلخ اهالی رسانه ایلام در سوگ خبرنگار پیشکسوت حاج سامی شهبازی رقم خورد.اهالی رسانه برای وداع با همکارفقید خود با اشک و آه قبل از همه آمده‌اند.به صف ایستاده‌اند و تسلیت حاضران را سوگمندانه پاسخ می دهند.صدای شیون دختران حاج سامی، اندوه تشییع کنندگان را مضاعف می کند. کمی بعد جمعیت حاضر، پشت سر امام جمعه ایلام، نماز میت را اقامه می کنند؛

ٱللَّٰهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْه إِلَّا خَیْرًا…

▪️مدیرکل فرهنگ وارشاد اسلامی، رئیس سازمان بسیج رسانه، خانه مطبوعات و شهردار ایلام برای برگزاری آیین تشییع و خاکسپاری باشکوه، سنگ تمام گذاشته‌اند. در قطعه‌ی هنرمندان آرامستان بهشت رضای ایلام، بزرگان فرهنگ و رسانه‌، آرام گرفته‌اند پیکرخاموش حاج سامی هم در همسایگی‌ معنوی‌شان به خاک سپارده می شود.

▪️علی اکبر بسطامی نماینده ایلام حق مطلب را ادا کرد و با نطقی غرا، مداومت‌های فرهنگی و رسانه‌ای زنده یاد سامی شهبازی را یاد آور شد.

آنگاه حاج عبدالحمیدکرمی رییس اسبق خانه مطبوعات، ازسوی اهالی رسانه از حضور آحاد مردمی قدردانی کرد.

صحنه‌ی اشک و ماتم اهالی رسانه بر مزار زنده یاد شهبازی، دل‌ها را به درد می آورد.

گویی دو رکعت اشک بر ساحت عشق سیلاب جاری می کرد. دورتر از جمعیت، صحنه‌ی اندوهبار و چشمان خیس دکتر جمیل صادقی‌فر معاون دانشگاه علوم پزشکی و رضا رستمی سردبیر نشریه‌ی مانشت، غم‌ها را افزون‌تر می کرد. حاضران، غمزده و اشکریزان، تا پایان مراسم ماندند و دراین سوگ سترگ سهیم شدند.

درنهایت یاران رسانه‌ای گرد مزار همکار سفر کرده خود حلقه زدند و فاتحه‌ای نثارش کردند و ناگهان بغض‌ها ترکید و اشک‌ها در چشم‌ها حلقه زد که؛

“سلام و رحمت” حاجی!

این چه وقت رفتن بود رفیق؟!