حسن! تو خودت طلایی

هر چه به ثانیه های‌ پایانی کُشتی حسن یزدانی با  دیوید تیلور چغر بد بدن آمریکایی نزدیک می شدیم، دل توی سینه قرار نداشت تا این که آن اتفاقی که نباید می افتاد، افتاد و تیلور در یک لحظه طلای المپیک را از دستان نیرومند حسن یزدانی ربود تا  اندوهی بزرگ در سینه یک کشور تشنه لب، کرونا زده و  غمگین سنگینی  کند.

ساعت هاست‌ که روح هر ایرانی درگیر این اتفاق عجیب است که آن چند ثانیه ی لعنتی چه بر سرشان آورده و روح پهلوان دوست داشتنی شان   ملقب به پلنگ جویبار را آزرده کرده است؟

✍️هرچقدر  بخواهیم احساساتمان  را فریب بدهیم و به خود بقبولانیم که ورزش است؛ پیش می آید؛ چهار سال آینده انشاا… و هزار و یک مثال روانشناسانه که روح روان را آرام کنیم، ولی باز هم آنچنان نفعی به حال خرابمان ندارد و  ذهنمان کماکان درگیر است.

✍️حسن یک قهرمان با منش پهلوانی است و این نشان از اخلاق تا تلاش و مدالهایش پیداست.  حسن با نقره هم  برای ما یک قهرمان است و دوستش داریم، چون او خودش طلاست.

✍️ورزش همیشه که روی خوشش را به ما نشان نمی دهد و  تلخ و شیرینی های خاص خودش را دارد و چهاردهم مرداد  هم تلخی اش سهم ما شد.

باید برای حسن یزدانی  استقبالی در حد یک قهرمان  در فرودگاه برگزار شود تا بداند ما قدردان تلاشش هستیم، چون حسن یزدانی همیشه در قلبمان امید کسب  یک مدال خوش رنگ را زنده نگه می دارد.