راز محبوبیت و ماندگاری حاج قاسم

ایلام - شهید حاج قاسم سلیمانی ستاره‌ای در آسمان ایثار بود که فروغ آن زوایای تاریک و مبهم عصر خود را روشن کرد و پرده از پندارهای پَست و مکاید متجاوزان و آدمکشان عالم برداشت.

مکتب این سرباز سربدار نسخه‌ای نورانی و الگویی ارزشمند است و چنانچه بطور کامل در جامعه تبیین و اجرا شود استقلال اقتصادی و اقتدار نظامی ایران را تضمین می‌کند.

اسوه اصیلی که حضورش در شرق و غرب کشور امنیت‌آفرین و رونق‌افزای معاش و معیشت قشرهای مختلف مردم بود.

حاج قاسم، پیر غلام حسین(ع) بود، میاندار محبان حضرت زهرا(س) و سیاهپوش مصائب خاندان عصمت و طهارت(ع) که به حکم اعجاز این تبار طاهر، رشد کرد و در مدار محبت خالق و مهر مخلوق قرار گرفت.

حضور صادقانه حاج قاسم در کنار اعراب سیلزده در خوزستان جنوب با پای برهنه و تفقد عارفانه او از آسیب‌دیدگان گلستان در شمال، دفاع داهیانه این مجاهد میدان‌های مردانگی از کردهای آزاده در کردستان غرب و نجات کشاورزان و تولیدگران سیستان و میرجاوه و ایرانشهر در شرق کشور، علت تامه محبوبیت او در قلب و جان و روح ملت ایران است.

او بذر محبتی بود و غمخوار مردم که از خاک خلوص به افلاک عزت رسید و با اخلاص در عمل و صدق در گفتار، مربی جامعه جنگ شد و حاکم دل‌های مهربان.

او مظهر لطف خدا بود که با لبخندی قشنگ برای مردمش طلوع خیر شد و تولد خیرات و آسایش روح و آرامش دل.

آری؛ این امیر بصیر، عاشق صادق، متعهد متخصص و هنرمند هوشمند، رزمنده‌ای روشن ضمیر، سیاستمداری با صداقت، سفیری صلح‌طلب، امیری ساده‌زیست، فرمانده‌ای فداکار و کارگزاری مردم‌دار بود که اخلاص در عمل و خدمت به خلق خدا او را فانی فی الله و باقی بالله کرد.

این سقای سبزپوش چون قُمری بی‌آشیان بیاد محرومان، شب‌ها نالان بود و روزها در فغان، پس از ۳۸ سال جهاد در راه خدا از پاوه تا چزابه و از قصرشیرین تا فاو، از مهران تا مجنون و از ایران تا عراق و یمن و سوریه درپی صید گران‌بهای شهادت سرانجام در روز ۱۳ دیماه ۹۸ در کمند زلف یار گرفتار شد و جام عشق لایزال الهی را سرکشید و مستانه با تن‌پوشی از یاس و ارغوان و نیلوفر راهی وادی وفاداران و قاصدان قرب ازلی شد.

شعله گرمی در سردترین ماه سال، جان این حلاج هوشیار و علمدار بیقرار را به خزان خدایی پیوند داد.

چون گدازه‌ای گران‌بها، محنت‌های کهنه عالم دل را تازه کرد، آئینه دوستی را در فراق اندوه مکدّر، دیده دنیابین را متحیّر و مُعَبران ماهر را نیز در تعبیر این رویای ریاحین ناتوان کرد.

این مالک اجاره‌نشین انقلاب اسلامی، گوهر دعا، عشق به اهل بیت(ع)، دلدادگی به همنوعان و ستیز با عالم‌خواران آدمکُش در کنه وجودش شعله‌ور شد و برای مبارزه با تبهکاران تروریست در ایران و عراق و سوریه از خود گذشتگی را به نهایت رسانید و با انقراض عمارت منحوس دمشق و عراق، آبروی جهان اسلام را از چپاول تتاران نجات داد و نام نیک خویش را جاودانه کرد.

پاینده باد نام این الگوی عزتمند، برقرار باد بیرق این اُسوه‌ی آزادگی و سبز باد نشان نیکوی این رستم دستان ایران.

گرچه آزادگان بواسطه خود زنده‌اند، اما جان جامعه با غم فقدان سپهبدحاج قاسم سلیمانی گره خورده و خانه دل را به تاریکی محض تبدیل و صراحت خاک و تحوّر توفانش کشتی نهان را متلاطم و جان را از خود غافل نموده است.

ای دسته گُل افتاده بر خاک، باغ واژه‌های نامت سرشار از عشق و امید است، خورشید معنویت تو صدای شوق زندگی به ما هدیه می‌کند و ذکر مردانگی تو لالایی و آرامش عمر ماست.

ای پیر حرم و سبز بی خزان وطن؛ حضور تو در دنیای ما، عفریت غم را محو نسیم شادی نمود و پِلک جهان را بسرای سبز بقا باز کرد.

چه سرمشقی برای جوانان ما سازنده‌تر از مکتب توست، ای مالک مُلک ادب؛ رشادت‌های بی‌همتایت‌ در مصاف با متجاوزان این آب وخاک شیشه نگاهت را با نُشتر نورانی خدا مست جام وحدانیت کرد و سرخوش از صهبای قُرب الهی، مسیر پروازت را مهیا نمود و شیرین جان را به دردِ فرهاد مبتلا کرد.

ای امیر نام‌آشنای ایران؛ دلاوری‌های تو درآوردگاه‌های کربلاهای جهان اسلام، دل چِرکین دشمنانت را به آتش انتقام سپرد و در سیزدهم دیماه دام شیطان بزرگ کارگر شد و درخت وجودت به بوستان سرسبز شهادت روانه گردید و دل عالَمی را دریایی نمود.

در سحرگاه سوزناک ۱۳ دیماه، وعده خدامحقق شد، زخم انتقام سر باز کرد، خصومت استکبار جهانی اوج گرفت و در کمال ناتوانی و نهایت مَکر و تزویر، جان جمیل، سیمای سُرخ و جمال پرجلالت فرمانده فهیم دل‌های حُسینی به تاراج تقاص تِرامپ و عوامل نفاق رفت و آفتاب عالمتاب وجود قائد قُدرتمند سپاه سرافراز ایران غروب کرد.

در این عزای عظیم و ماتم مهیب‌، هزاران گُل امید و عاطفه درآتش کینه دون‌صفتان ددمنش سوخت، سَروِ صنوبر جبهه مقاومت در قلب خاک پنهان شد و شانه شهادت زُلف ظریف فرمانده مقتدر فاطمیون و زینبیون و حیدریون جهان اسلام را نوازش داد.

اینچنین شد که امیر کبیر و قائد قهار سپاه سربلند ایران اسلامی، پاک و منزه و معطّر به رجای رجایی رسید و بهشتی شد و باهُنر شهادت، مُفتح باب بهشت شد و با همت تقوا، چراغ دل شد و سردار قلب‌ها.

و امروز و در دومین سال عروج آسمانی این اُسوه آزاداندیش، خطابش می‌کنیم؛ امیدواریم که آموزه‌های این خادم نیک‌سیرت به اُسوه و الگوی جوانان جامعه تبدیل شود./ایرنا