هوره؛ روح جاودان اساطیری

آهنگ ها و سروده‌ ها یادآور خاطرات تلخ و شیرینی از تاریخ پر فراز و نشیب هر ملت و قومی بوده اند، شاید هم خواندن آهنگین تنها وسیله و همدم تنهایی بوده و هست ، همدم پر از شادی و شور و یا یار لحظاتی پر از اندوه که فقط نوایی دل نشین می تواند اندکی از آن حزن بکاهد و یا لحظه شاد ما را افزون تر کند، گاهی اوقات در میان لحظه های تلخ و شیرین زندگی آدم هایی را مشاهده می کنید، که با خود زمزمه می کنند و اینگونه خاطر خود تسکین می دهند وشاید هیج کس همانند این زمزمه های دلنشین مرهمی بر درد های انسان نبوده و خاطر او را تسلی نداده، آوازهایی که همیشه با انسان بوده اند، نیاکانمان بهتر از ما این آواز ها را با تمام روح و جان خود می خواندند، شاید به همین دلیل بود که هیچ وقت تسلیم غم و نا امیدی نمی شدند و همواره نگاهشان به بلندیها و در دلشان آوازهای اساطیری، امید را زنده می کرد.

یکی از این آواز های اساطیری و باستانی هوره است که در میان کرد زبانان جایگاه ویژه ای دارد، صدایی به غایت زیبا که شما را به قعر تاریخ و روایت های جالب و عاشقانه می برد، آهنگش در هر مراسمی لحن متفاوتی دارد، در مراسم عزا جور دیگری خوانده می شود، در شادی نوایش متفاوت است و در زمان دلتنگی آهنگی دیگر دارد، نکته جالب این آواز اهورایی اینست که همیشه خواندش مرا یاد صدای کبک می اندازد، پرنده ای که در کوههای زاگرس به وفور یافت می شود و در همه ادبیات فولکلور مردم کرد زبان جایگاه ویژه ای دارد، نیاکان ما کبک را همجون جان و مال خود دوست داشتند و داستانها از دوستی با کبک دارند، این همه انس و دوستی با این پرنده زیبا باعث شده تا آوازشان هم به رنگ آواز کبک درآید، شاید در آغاز هوره صحبتی کوتا بوده میان انسان و کبک، کسی که هوره می خواند همواره به دل طبیعت می رود و شروع به خواندن می کند، کمتر کسی را دیده ام که در جایی دیگر بجز کوه ها و دشت های زاگرس آواز هوره بخواند، به نظرم نیاکانمان در خواندن این نوای زیبا از طبیعت و کبک الهام گرفته اند، کسی که با هوره آشنایی کافی داشته باشد، با خوانده هوره آواز کبک برایش تداعی می شود.

آری هوره آواز اساطیری که از دل طبیعت و انسان بر می آید و ما را مسحون زیبایی خود می کند، بی نهایت دل انگیز باید باشد اینکه در زمانهای دور مردم کوههای زاگرس، شبی مهتابی در کنار بلوط های زاگرس و آتشی فروزان، آواز هوره می خوانند و سرشار از عشق به خداوند و طبیعت می شدند، حتی تصورش هم ما را غرق آرامش می کند.

کسی که هوره می خواند کلمات را به نرمی و در چینشی مروارید گونه به آرامی بر زبان جاری می سازد و غم و درد و غریبی و شکوه از روزگار، شادی و نشاط، را نهفته در لابه لای خود به ذهن شنونده می‌بخشند.

هوره آوازیست بی ‎ ساز و برآمده از اعماق تاریخ زاگرس نشینان که احساسات پاک و همنوع دوستی همه انسانها را در خود جای دارد.

آواز اهوارایی هوره فقط مختص به یک دوره تاریخی و یا یک جغرافیا و فرهنگ خاص نیست بلکه آواز اصیل ابتدایی، مادر همه آوازها، تصنیف‌ها و ترانه‌های مردمان جهان است، مادر آوازها و ترانه‌های تمام ملل دنیا صرف نظر از نژاد و فرهنگ و زبان و معیشت و آیین و جغرافیا و تاریخ آنها، آوازی که از دل تاریخ بر می آید و به هزاره های کهن می رسد، آواز زرتشت و نجوای که عمق مردمان پیش از تاریخ به گوش می رسد.